موج جدید مهاجرت جامعه پزشکی از جغرافیای ایران
رسانه های داخلی حکومت تهران در گزارشی به موج جدید مهاجرت پزشکان ازجغرافیای ایران پرداخت و نوشت که بعد از هشدارهای پی‌درپی درباره ترک ایران از سوی پرستاران، ماماها، داروسازان و پزشکان متخصص، مهاجرت‌ها به استادان دانشگاه و مدیران این حوزه در سطوح مختلف رسیده است.
بر اساس این گزارش مدیرکل سلامت وزارت بهداشت، مدیر گروه اپیدمیولوژی، مدیر مرکز کارآزمایی بالینی و مدیر مرکز تحقیق اعتیاد در برخی دانشگاه‌های علوم پزشکی در میان مهاجران جدید هستند.
حمید سوری، رییس پیشین کمیته کشوری اپیدمیولوژی کووید-۱۹ و عضو پیشین هیات علمی گروه اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی بهشتی از جمله کسانی است که به تازگی و پس از تحمل ماه‌ها «خانه‌نشینی اجباری»، به فهرست مهاجران اضافه شده است.
او درباره «خانه‌نشینی معادل با مرگ» و در نهایت مهاجرتش که از آن با عنوان «رانده شدن» یاد می‌کند، گفته است دولت بهانه‌های عجیبی برای حذف استادان منتقد از دانشگاه دارد.
به گفته سوری، دولتی‌ها در پاسخ به سوالش برای بازنشستگی اجباری گفته‌اند سعی می‌کنند افراد باسابقه را که حقوق بیشتری می‌گیرند، بازنشسته یا بازخرید کنند تا در هزینه‌های دانشگاه صرفه‌جویی به وجود بیاید.
پیش‌تر سعید معیدفر، رییس انجمن جامعه‌شناسی ایران از قرار گرفتن ایران در آستانه یک «موج بسیار شدید مهاجرتی» خبر داده و گفته بود ناامیدی «وحشتناکی» سراسر جامعه به ویژه جوانان و نخبگان را فرا گرفته است.
او بالا بودن درصدهای «تمایل به مهاجرت» را در نظرسنجی‌ها، نشان دهنده «یک مشکل بسیار جدی در ساختار اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور» خوانده بود.
با وجود این هشدارها، شمار زیادی از استادان باسابقه دانشگاهی از جمله در زمینه علوم پزشکی در ماه‌های گذشته به دلیل مواضع انتقادی یا حمایت از معترضان برکنار و با وجود سوابق علمی قابل توجهشان با بازنشستگی اجباری مواجه شدند.
بر همین اساس، امروزه بسیاری از پزشکان که زمانی در جغرافیای ایران ثبات کاری داشتند، به دلیل اختلال‌های به وجود آمده، به سمت کشورهای دیگر کشیده شده‌اند.
در جامعه جوان هم این آمار کماکان بسیار بالاست:چندی پیش پایگاه خبری رکنا ویدیویی از دورهمی رتبه‌های برتر کنکور ۱۴۰۲ منتشر کرد که بسیاری از آنان می‌گفتند قصد دارند از ایران مهاجرت کنند و در این زمینه از سوی خانواده هم تشویق شده‌اند.
نبود فرصت پیشرفت شغلی یا امکان راه‌اندازی کسب‌وکاری مرتبط با رشته تحصیلی، فقدان آزادی اجتماعی و امکانات رفاهی و وضعیت اقتصادی نامناسب کشور از جمله دلایلی بودند که مصاحبه‌شونده‌ها در مورد تصمیم خود برای مهاجرت ذکر کردند.
