قبرستان صخره‌ای سیراف بوشهردر منطقه الاحواز(اهواز)
قبرستان صخره‌ای سیراف بوشهردر منطقه الاحواز(اهواز) یکی از شگفت‌انگیزترین جاهای دیدنی و تاریخی آن واقع در دره لیرودی شیلو است؛ قبرستانی با قبرهای سنگی قدیمی که علی‌رغم گذر زمان و دو زلزله مهیب در سال‌های دور همچنان به‌جای مانده است. از آنجا که این قبرستان در مقاطع تاریخی متفاوت، برای مردمانی با ادیان مختلف مورد استفاده قرار گرفته است کارشناسان آن را قبرستان تمدن‌ها نامیده‌اند.
احتمالا قدمت قبرستان صخره‌ای سیراف به دوره‌های اسلامی بازمی‌گردد و در ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۵۰۲ به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسیده است.
قبرستان صخره‌ای سیراف در شمال غربی بندر سیراف (محل ويرانه‌هاى شهر باستانى سيراف) و در دامنه جنوبى ارتفاعات مشرف بر آن قرار دارد.
تعداد فراوانى قبرهاى مستطيل شکل، عموما به طول ۲۱۰ سانتى‌متر و عرض ۵۰ سانتى‌متر و عمق ۴۰ تا ۶۰ سانتى‌متر در سنگ کنده شدهاند و از ملات ساروج براى هندسی‌سازی يا پوشش سطح خارجى قبرها استفاده شده است. شکل و اندازه و ردیف‌بندی و حتى ارتفاع سطح پهنه قبرستان تا حدودى از بين رفته است. در اين قبرستان عموما قبرها رو به غرب هستند.
قبرستان صخره‌ای سیراف را به زرتشتيان نسبت مى‌دهند. زرتشتيان ابتدا مرده‌ها را در قبرهاى روباز قرار مى‌دادند تا در هواى آزاد گوشت آن‌ها تجزيه شود. سپس استخوان‌ها را جمع‌آورى می‌کردند و در استودان‌ها مى‌گذاشتند.
روبروى قبرستان غربى، قبرستان ديگرى وجود دارد که هرچه ارتفاع تپه زيادتر مى‌شود، گورها بزرگ‌تر و دهانه‌ها گشادتر مى‌شوند و عمق بيشترى پیدا می‌کنند. در جلوى تپه به تبعيت از عوارض طبيعى، گورهاى عمودى با ارتفاع سه متر و عرض دو متر وجود دارند که مانند پهنه‌اى از کندوهاى زنبورعسل به‌طور مرتب در سراشيبى دامنه چيده شدهاند.
به احتمال زیاد قبرهای سنگی قبرستان و گودال‌های حفر شده بر پهنه کوهستان سیراف در ابتدا به‌منظور جمع‌آوری و استحصال آب ایجاد شدند و بعدها به‌دلیل رخداد حوادث غیر مترقبه همچون زلزله یا بیماری طاعون و نیاز به دفن سریع مردگان بهعنوان گورهای فردی یا خانوادگی مورد استفاده قرار گرفتند. با دقت بر گورهای یافته شده و وجود لایه‌ای از قشر نفوذناپذیر ساروج درون حوضچه‌های استفاده شده بهعنوان قبر، می‌توان به نکاتی درباره روش تامین آب در شهر باستانی سیراف پی برد.
