آغاز تحریم‌های جدید آمریکا علیه حکومت تهران: فشار حداکثری در عمل
در روز پنج‌شنبه، وزارت خزانداری ایالات متحده به همراه وزارت خارجه آمریکا، نخستین مجموعه تحریم‌های خود علیه حکومت تهران را پس از صدور دستور رئیس‌جمهوری آمریکا مبنی بر احیای سیاست «فشار حداکثری» علیه تهران، به اجرا درآورد. این تحریم‌ها که به‌ویژه بر شرکت‌های سوری و تانکرهای نفتی مرتبط با ایران تمرکز دارند، پیام روشنی را به حکومت تهران ارسال می‌کند: ایالات متحده به‌طور جدی در تلاش است تا منابع مالی ایران، به‌ویژه درآمدهای نفتی آن را قطع کند.
تحریم‌های جدید آمریکا شامل شرکت‌های سوری مستقر در هند، امارات متحده عربی و چین است که به‌طور خاص برای تأمین مالی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و دیگر نهادهای نظامی حکومت تهران فعالیت می‌کنند. به‌علاوه، برخی تانکرهای نفتی که نفت ایران را به نام کشورهای دیگر، مانند چین، می‌فروشند، در این لیست قرار گرفته‌اند. این تانکرها با جعل اسناد و خاموش کردن جی‌پی‌اس، نفت حکومت تهران را به‌صورت غیررسمی منتقل می‌کنند.
این اقدام جدید تحت سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ قرار دارد که هدف آن، به صفر رساندن صادرات نفت ایران و کاهش درآمدهای حاصل از آن است. آمریکا امیدوار است که این فشارها بتواند حکومت تهران را وادار به تغییر رفتار در منطقه و در زمینه برنامه‌های هسته‌ای و موشکی کند.
سیاست فشار حداکثری ترامپ: هدف سرنگونی اقتصادی نظام ایران
نشانه‌هایی وجود دارد که تأیید می‌کند پرزیدنت ترامپ می‌خواهد به‌طور کلی نظام ایران را از نظر اقتصادی سرنگون کند. سیاست فشار حداکثری او با صدور دستورات جدیدی که اخیراً امضا شده‌اند، در مسیر تشدید تحریم‌های ایران حرکت می‌کند. بر اساس این سیاست، ترامپ نه تنها به دنبال آشتی یا معامله با حکومت تهران نیست، بلکه هدف اصلی او قطع درآمدهای نفتی ایران و تضعیف اقتصادی این کشور است. این اقدامات تأکید بیشتری بر هدف کاهش درآمدهای حکومت تهران دارند و به‌ویژه بر تأمین منابع مالی برای برنامه‌های هسته‌ای و موشکی حکومت تهران تمرکز دارند.
واکنش حکومت تهران
پس از اعمال تحریم‌های جدید ایالات متحده، مقامات حکومت تهران واکنش‌های مختلفی نشان داده‌اند. احمد حسینی خراسانی، عضو شورای نگهبان، در واکنش به این تحریم‌ها گفت: «ما باید به‌دقت بسنجیم که در چه وضعیتی قرار داریم.» وی افزود: «ضمن اینکه درست است که برای حفظ روحیه باید به دشمنان نشان دهیم نظام مقتدر است، اما درون خودمان باید کاستی‌ها را بپذیریم و برای رفع آن‌ها تلاش کنیم.»
محمد موحدی آزاد، دادستان کل حکومت تهران نیز بر لزوم استقلال اقتصادی تأکید کرده و اظهار داشت: «در اقتصاد وابستگی داریم، وقتی ترامپ یک حرف نامربوط می‌زند دلار و ارز و سکه نوسان پیدا می‌کند.» او افزود: «دشمنان حلقه تحریم را تنگ می‌کنند، نباید در عرصه اقتصاد کم‌کاری کنیم.»
سخنگوی وزارت خارجه حکومت تهران نیز تصمیم دولت ترامپ برای ازسرگیری فشار حداکثری علیه تهران را اقدامی «نامشروع، غیرقانونی و متخلفانه» خوانده و اعلام کرد که واشینگتن مسئول پیامدهای ناشی از «چنین تحرکات یکجانبه و قلدرمآبانه» خواهد بود.
اما در نهایت در تازه‌ترین واکنش مقامات حکومت تهران، علی خامنه‌ای، رهبر حکومت تهران، در سخنانی تأکید کرد که مذاکره با آمریکا هیچ تأثیری در حل مشکلات کشور ندارد و حکومت تهران نباید به «مذاکرات یکجانبه» با ایالات متحده تمایل داشته باشد. وی همچنین به بی‌اعتمادی ایران به دولت آمریکا اشاره کرده و گفت که تجربه مذاکرات گذشته اثری در تغییر سیاست‌های حکومت تهران نخواهد داشت.
در هفته‌های اخیر مسعود پزشکیان، رئیس جمهور و عباس عراقچی، وزیر خارجه، ضمن ابراز بدبینی نسبت به سیاست‌های دونالد ترامپ در قبال ایران، گفته‌اند به طور اصولی برای مذاکره آمادگی دارند.
ابزارهای جدید در دسترس آمریکا
در حالی که تحریم‌های نفتی در مرکز سیاست فشار حداکثری قرار دارند، آمریکا همچنان ابزارهای دیگری در دست دارد که می‌تواند فشار بیشتری به حکومت تهران وارد کند. از جمله این ابزارها می‌توان به تحریم‌های بیشتر علیه شرکت‌های حمل‌ونقل، شرکت‌های بیمه و سایر نهادهایی اشاره کرد که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در ارتباط با ایران هستند. این تحریم‌ها علاوه بر محدود کردن دسترسی ایران به بازارهای مالی بین‌المللی، می‌تواند توانایی ایران در تأمین منابع مالی برای برنامه‌های نظامی و هسته‌ای را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
تحریم‌های جدید آمریکا علیه حکومت تهران گامی محکم در مسیر اجرای سیاست فشار حداکثری هستند که هدف آن‌ها به صفر رساندن درآمدهای نفتی ایران و محدود کردن توان مالی حکومت تهران برای تأمین برنامه‌های هسته‌ای و بی‌ثبات‌کننده در منطقه است. در پاسخ به این تحریم‌ها، حکومت تهران نیز به‌طور مداوم بر عدم تمایل به مذاکره با آمریکا و استمرار سیاست مقاومت تأکید دارد. این کشمکش‌های پیچیده و متناوب می‌تواند آینده روابط ایران و ایالات متحده را شکل دهد و تأثیرات گسترده‌ای بر وضعیت اقتصادی و سیاسی منطقه داشته باشد.
نویسنده : عیسی بندر
