مسئول حمله گازنبری به معترضان دوباره رئیس مجلس در حکومت تهران شد
در حالی محمدباقر قالیباف در دومین جلسه علنی مجلس دوازدهم حکومت تهران موفق شد بار دیگر کرسی ریاست مجلس شورای را تصاحب می کند که پرونده سیاهی در بین مردم دارد.
محمدباقر قالیباف که نامش «برخورد گازانبری» با دانشجویان معترض و فساد «املاک نجومی» را در اذهان عمومی تداعی می‌کند، در حالی با ۱۹۸ رای به ریاست مجلس رسید که مجتبی ذوالنوری و منوچهر متکی، دو نامزد دیگر پست ریاست مجلس، رقبای جدی برایش محسوب نمی‌شدند.
در واقع افشای اسناد تخلف‌های متعدد و فساد مالی هم زیر پای سپاهی محبوب خامنه‌ای را خالی نکرد.
قالیباف که در فاصله سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۶ سه دوره متوالی شهردار تهران بود و رکورد مدت تصدی در شهرداری را شکست، حالا نیز احتمالا در پی آن است که رکورد سال‌های ریاست بر مجلس را هم به نام خود ثبت کند.
البته هم‌زمان رویایش برای ریاستجمهوری حکومت تهران را هم دنبال می‌کند اما با وجود آغوش باز حکومت تهران به روی شهردار سابق تهران و رئیس کنونی مجلس، بررسی آرای مردم در انتخابات مجلس آشکار می‌کند که قالیباف در دو انتخابات یازدهم و دوازدهم مجلس رکورد ریزش آرای مردمی را هم در دست دارد.
او در دوره یازدهم مجلس شورا با حدود یک میلیون ۲۶۵ رای به مجلس راه یافت اما در دوره دوازدهم تنها حدود ۴۴۷ هزار رای به‌دست آورد.
به عبارت دیگر، آرای او دست‌کم ۵۰۰ هزار رای ریزش کرد تا به این ترتیب تعداد کل کسانی که او را به‌عنوان نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس راهی مجلس کردند، کمتر از نیم میلیون نفر باشد؛ آن هم در شرایطی که آمارهای رسمی نشان می‌دهد در تهران دست‌کم ۱۵ میلیون نفر سکونت دارند.
انتخابات مجلس شورا در دوره دوازدهم سردترین انتخابات تاریخ حکومتد تهران بود. به طوری که میزان مشارکت مردم در پایتخت از ۲۴ درصد بالاتر نرفت و در نهایت هم تنها کسانی به عضویت مجلس درآمدند که از فیلتر نظارت استصوابی شورای نگهبان عبور کرده بودند.
شورای نگهبان، نهاد حاکمیتی زیرنظر علی خامنه‌ای، طی سال‌های متوالی این موضوع را اثبات کرده که در بررسی آنچه «صلاحیت افراد» خوانده می‌شود، تنها وفاداری آن‌ها به علی خامنه ای و حکومت تهران را در نظر می‌گیرد و مواردی مانند فساد و رسوایی‌های مالی در نتیجه بررسی‌هایش تاثیری ندارد. کمااینکه محمدباقر قالیباف با وجود افشای اسناد متعدد از فساد مالی او همچنان در راس حاکمیت جا دارد.
تابستان ۱۳۷۸ که اعتراض‌های کوی دانشگاه در تهران آغاز شد و به‌سرعت گسترش یافت، روزنامه کیهان، نامه محرمانه شماری از فرماندهان سپاه پاسداران خطاب به محمد خاتمی، رئیس‌جمهوری، وقت را منتشر کرد که در آن تهدید کرده بودند «کاسه صبرشان» به سرآمده و چنانچه اعتراض‌ها کنترل نشود، وارد میدان خواهند شد. یکی از امضاکنندگان این نامه محمدباقر قالیباف بود که بعدها به امضای آن مباهات کرد. او در جریان کارزارهای انتخاباتی ریاستجمهوری سال ۱۳۹۲ اعتراف کرد که در ماجراهای کوی دانشگاه، سوار بر موتور در خیابان‌ها معترضان را با چوب کتک زده است.
در مناظرات انتخاباتی همین سال نیز حسن روحانی، رئیس‌جمهوری وقت، افشا کرد که قالیباف خواستار «برخورد گازانبری با دانشجویان» بود. همچنین یک فایل صوتی از جلسه شورای عالی امنیت ملی در سال ۱۳۹۲ بیرون آمد که افشا می‌کرد قالیباف در مقام فرمانده نیروی انتظامی مجوز ورود به دانشگاه و تیراندازی به معترضان را گرفت و آن‌ها را به «له کردن» تهدید کرد.
در ماجراهای کوی دانشگاه، قالیباف فرمانده نیروی هوایی سپاه پاسداران بود اما یک سال بعد با حکم علی خامنه‌ای به فرماندهی نیروی انتظامی رسید و پس از آن نیز به شهرداری تهران راه یافت.
