
احکام سنگین و سرکوب سازمانیافته؛ ابزارهای حکومت تهران برای ایجاد وحشت
حکومت تهران با بهرهگیری از ابزارهای قضایی و امنیتی، بهطور سیستماتیک در پی سرکوب اعتراضات و ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه است.
صدور احکام سنگین، از جمله اعدام و حبسهای طولانیمدت، توسط دادگاههای انقلاب، به ابزاری برای سرکوب مخالفان تبدیل شده است. این دادگاهها که اغلب در جلسات غیرعلنی و بدون رعایت اصول دادرسی عادلانه برگزار میشوند، نقش کلیدی در ایجاد ترس و جلوگیری از تکرار اعتراضات ایفا میکنند. نمونههای اخیر از احکام صادرشده علیه معترضان جنبش «زن، زندگی، آزادی» و اعتراضات ۱۴۰۱، نشاندهنده تلاش حکومت برای ارسال پیام هشدار به جامعه است.
راهبردهای سرکوب فراتر از جنبههای حقوقی، بُعد روانی و اجتماعی جامعه را نیز هدف قرار دادهاند. حکومت تهران با تشدید فشارهای امنیتی، سعی در تضعیف انسجام اجتماعی و گسترش ناامیدی در میان مردم دارد. این تاکتیکها مانع از شکلگیری مجدد جنبشهای اعتراضی شده و تلاش میکنند شهروندان را در مواجهه با سرکوب، به انزوا بکشانند.
در این میان، مقابله با این سیاستها نیازمند اقدامات گستردهتری از سوی جامعه مدنی و نهادهای بینالمللی است. آگاهیبخشی عمومی، مستندسازی موارد نقض حقوق بشر و همبستگی بینالمللی برای اعمال فشار بر حکومت تهران، از جمله راهکارهای مؤثر در مواجهه با این اقدامات سرکوبگرانه به شمار میرود. رسانههای مستقل و شبکههای اجتماعی نیز میتوانند نقشی کلیدی در افشای این سیاستها و تقویت اراده جمعی برای تغییر ایفا کنند.
با توجه به افزایش سرکوبها و گسترش نارضایتی عمومی، تقویت پیوندهای داخلی و ایجاد اتحاد بین نیروهای مخالف، بهویژه در فضای مجازی، میتواند مسیرهای جدیدی برای مقابله با سرکوب و دستیابی به تغییرات اساسی در جامعه ایجاد کند.