مساله «اسكان عشایر» غیراهوازی در اقلیم اهواز و تغییر ترکیب جمعیتی اقلیم به سود غیرعربها

درگیری مردم عرب در شعيبيه صد کیلومتری اهواز با عشایر اسکان داده شده در آن منطقه بر سر خاک و زمین سر از زخم کهنه ای باز کرد مساله کهنه و دردناکی که به جز در اسناد کاملا محرمانه خبری از بررسی دقیق آن نیست.

آخرین سند درز کرده از اتاق فکر برنامه ریزان برای این طرح در سال ۲۰۰۵ میلادی و پس از انتشار نامه محرمانه رییس دفتر رییس جمهور وقت مبنی بر اجرای قانونی تغییر ترکیب جمعیت اقلیم موجب اعتراضات خونین و وسیعی شد اما هیچگاه قانونی برای نقض قانون پیشین تصویب و اجرا نشد.

اتفاقاتی که بر روی زمین در حال وقوع است نشان دهنده ادامه جهادی آن طرح است. دو نقطه بحرانی اسکان عشایر از استانهای دیگر در این اقلیم در محدوده شعیبیه و غرب کرخه در حال اجراست،وسعت سرزمینهای اهدا شده به عشایر غیر عرب وجمعیت غیر قابل باور این عشایر شوش را نقطه بحرانی اسکان عشایر در کل ایران کرده است.

علاوه بر این جذب حداکثری کارمندان و کارکنان و حتی کارگران از مناطق مختلف کشور و استان و استخدام آنها در مناطق عرب نشین در راستای همان طرح و مصوبه شورای امنیت ملی است.

این فرایند علاوه بر ایجاد بیکاری وسیع در مناطق عرب نشین؛ احساس طرد شدگی و غیر خودی بودن؛ افزایش جرم و گرایش به «مواد مخدر» و گاه و بی گاه تنش میان مردم عرب و مهاجران را به وجود آورده است که در غالب موارد سیاست کلی حکومت دفاع بی چون و چرا از مهاجران بر علیه مردم عرب بوده .است چه در مسائل انتظامی و چه در مسائل قضایی و طرح دعاوی هزاران هکتار از زمینهای مسکونی و کشاورزی عربها با ثمن بخس و به اجبار حکومتی از آنها ستانده شده و به مجتمعهای کشت و توسعه نیشکر یا ساخت شهرکهایی برای اسکان جمعیت فراخوانده شده از سایر نقاط کشور اختصاص داده شده است و صاحبان آن زمینها آواره و بیکار شده اند.

ده ها هزار هکتار از زمینهای مردم نیز توسط ارگانهای نظامی با سواستفاده از شرایط جنگ هشت ساله قبضه شدند و هیچگاه به صاحبانشان بازگردانده نشد.

هکتارها زمین کشاورزی در نوار مرزی به بهانه ایجاد فاصله امنیتی با مرز عراق از صاحبانشان گرفته شد و هنوز در اختیار نیروهای نظامی است.

در درون شهرها نیز ساخت شهرکهایی با تمام امکانات رفاهی اما محصور و مخصوص عزیزان مهاجر و پروازی پروژه تغییر بافت جمعیتی را به نفع حکومت دفاع بی چون و چرا از مهاجران بر علیه مردم عرب بوده است چه در مسائل انتظامی و چه در مسائل قضایی و طرح دعاوی هزاران هکتار از زمینهای مسکونی و کشاورزی عربها با ثمنی بخس و به اجبار حکومتی از آنها ستانده شده و به مجتمعهای کشت و توسعه نیشکر یا ساخت شهرکهایی برای اسکان جمعیت فراخوانده شده از سایر نقاط کشور اختصاص داده شده است و صاحبان آن زمینها آواره و بیکار شده اند.

ده‌ها هزار هکتار از زمینهای مردم نیز توسط ارگانهای نظامی با سواستفاده از شرایط جنگ هشت ساله قبضه شدند و هیچگاه به صاحبانشان بازگردانده نشد.

هکتارها زمین کشاورزی در نوار مرزی به بهانه ایجاد فاصله امنیتی با مرز عراق از صاحبانشان گرفته شد و هنوز در اختیار نیروهای نظامی است.

در درون شهرها نیز ساخت شهرکهایی با تمام امکانات رفاهی اما محصور و مخصوص عزیزان مهاجر و پروازی پروژه تغییر بافت جمعیتی را به نفع غير عرب کلید می.زنند امکاناتی که مردم بومی عرب حتی از کشف و دیدن آنها محرومند هرچند که با سرمایه های خدادادی سرزمینشان برپا شده اند.

منبع: صفحه اینستگرامی دکتر عباس ظهیری