در گزارشی که توسط آسوشیتدپرس منتشر شده، پرده از ابعاد گسترده سوءاستفاده از زنان جوان آفریقایی در کارخانه تولید پهپادهای شاهد در روسیه برداشته شده است.
این زنان با وعده‌های دروغین از پیشرفت حرفه‌ای و فرصت‌های اقتصادی به روسیه کشانده شده‌اند تا در این کارخانه به تولید پهپادهایی بپردازند که به ویژه در همکاری با حکومت تهران ساخته می‌شود. این کارخانه در منطقه آلابوگا واقع در جمهوری خودمختار تاتارستان روسیه واقع شده است.
مقامات آمریکایی در تابستان سال ۱۴۰۲ اسناد مربوط به تأسیس این کارخانه پهپادسازی را علنی کردند و گزارش‌ها نشان می‌دهند که این مجتمع صنعتی، که تنها در روسیه به تولید سلاح توسط کارگران زن از مناطق مختلف جهان از جمله آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین می‌پردازد، به شدت در حال گسترش است. شمار کارمندان این کارخانه از ۹۰۰ نفر در سال گذشته به بیش از ۲۶۰۰ نفر در سال آینده افزایش خواهد یافت.
بخش بزرگی از این زنان، حدود ۹۰ درصد آنها، تحت کمپین تبلیغاتی «آلابوگا استارت» به روسیه منتقل شده‌اند. این کمپین به آنان وعده‌هایی مانند «پیشرفت حرفه‌ای» و «کسب پول و تجربه» داده است. با این حال، آنچه این زنان در واقع با آن مواجه شده‌اند، شرایط کاری سخت در تولید سلاح‌ها و پهپادهایی است که در مناطق جنگی مانند اوکراین و خاورمیانه استفاده می‌شوند.
این گزارش نشان می‌دهد که زنان به عنوان نیروی کار ارزان و در برخی موارد قربانی تبلیغات کاذب به روسیه جذب می‌شوند تا در صنایع تسلیحاتی کار کنند. این امر نه تنها از لحاظ انسانی نگران‌کننده است، بلکه نشانگر تلاش روسیه و ایران برای گسترش همکاری‌های نظامی در سایه تحریم‌های بین‌المللی است. روسیه در مواجهه با فشارهای بین‌المللی به دنبال نیروی کار ارزان از مناطق کمتر توسعه‌یافته است تا پروژه‌های نظامی خود را تقویت کند.
نکته قابل توجه این است که این وضعیت نه تنها به نقض حقوق انسانی زنان کارگر منجر می‌شود، بلکه پیامدهای سیاسی گسترده‌تری نیز در بر دارد. استفاده از زنان جوان، به‌ویژه از کشورهای آفریقایی و کمتر توسعه‌یافته، نشان می‌دهد که رژیم‌های روسیه و ایران به‌طور عمدی از این گروه‌های آسیب‌پذیر بهره‌برداری می‌کنند تا به اهداف استراتژیک و نظامی خود دست یابند.
این گزارش از سویی نشان‌دهنده افزایش وابستگی روسیه به تولید داخلی پهپادها و از سوی دیگر نمایانگر سیاست‌های روسیه در جذب نیروی کار خارجی در صنایع نظامی است که ممکن است در آینده با واکنش‌های بین‌المللی بیشتری مواجه شود.
