زندان شیبان اهواز؛ نمادی از نقض حقوق بشر در قلب اهواز
زندان شیبان اهواز، واقع در کیلومتر ۱۲ جاده اهواز-مسجدسلیمان، یکی از برجسته‌ترین نمادهای نقض گسترده حقوق بشر در منطقه اهواز است. گزارش‌ها و روایت‌های زندانیان آزادشده حاکی از شرایط اسفناک، بی‌قانونی و فشارهای سیستماتیک بر زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی است.
وضعیت غیرانسانی در زندان شیبان
- غذا: کیفیت غذا در زندان به‌قدری پایین است که بسیاری از زندانیان ناچار به خرید از فروشگاه زندان با قیمت‌های بالا هستند. در مواردی زندانیان به دلیل گرسنگی دچار نزاع شده‌اند. افزودن کافور به غذا نیز به کاهش روحیه و توان جسمی زندانیان منجر می‌شود.
- بهداشت: خوابگاه‌های زندان با آلودگی، وجود ساس و وسایل کهنه مواجه هستند. عدم امکانات بهداشتی کافی منجر به شیوع بیماری‌های مختلف شده است.
- درمان و دارو: خدمات پزشکی عملاً وجود ندارد و داروها با قیمت‌های بالا از طریق مافیای داخلی زندان به زندانیان فروخته می‌شوند. انتقال زندانیان بیمار به درمانگاه تنها در موارد بحرانی صورت می‌گیرد.
- استقرار: با وجود ظرفیت اسمی ۳۰۰۰ نفر، زندان تا ۴۵۰۰ زندانی را در خود جای می‌دهد. بسیاری از زندانیان بدون تخت، کف‌خواب هستند و از امکانات اولیه مانند پتو و بالش محروم‌اند.
- ملاقات: ملاقات حضوری زندانیان به‌صورت سلیقه‌ای انجام می‌شود و در برخی موارد تا چندین ماه اجازه ملاقات به زندانیان داده نمی‌شود.
زندانیان سیاسی؛ هدف اصلی فشارها
بند ۵ زندان به زندانیان سیاسی اختصاص دارد و چهره‌هایی همچون غلامحسین کلبی و ایوب پرکار سال‌هاست در این زندان محبوس‌اند. شرایط در این بند نیز به‌گونه‌ای است که زندانیان علاوه بر شکنجه‌های جسمی و روانی، از حقوق اولیه خود محروم هستند.
افشای جنایات؛ وظیفه‌ای انسانی
آنچه در زندان‌های حکومت تهران می‌گذرد، تصویری از سرکوب سیستماتیک و بی‌توجهی به حقوق بشر است. این حکومت با بی‌اعتنایی کامل به استانداردهای بین‌المللی، زندان‌ها را به مراکز شکنجه و سرکوب مخالفان خود تبدیل کرده است.
انتشار اطلاعات و افشای این جنایات، وظیفه‌ای اخلاقی برای همه شهروندان و فعالان حقوق بشر به‌شمار می‌آید. این گزارش تأکیدی بر اهمیت تلاش‌های بین‌المللی برای نظارت بر وضعیت زندان‌ها و حمایت از زندانیان سیاسی است، چرا که صدای این قربانیان بی‌صدای سرکوب، نیازمند گوش‌های شنوا در جهان است.
