تحریم گسترده انتخابات ریاست جمهوری 1403 توسط مردم جغرافیای ایران
انتخابات ریاست جمهوری 1403 جغرافیای ایران، در حالی برگزار شد که کسادی صندوق‌ها و تحریم گسترده توسط مردم، از نقاط برجسته این رویداد به شمار می‌رفت. گزارش‌های متعدد از سراسر جغرافیای ایران نشان‌دهنده عدم استقبال عمومی و خالی بودن شعب اخذ رأی است.
این موضوع، بازتابی از نارضایتی عمومی و بی‌اعتمادی به نظام انتخاباتی و حاکمیتی کشور است.
براساس گزارش‌های منتشر شده از شهرهای مختلف از جمله اصفهان، تهران، و خراسان شمالی، بسیاری از شعب اخذ رأی خالی از رای‌دهندگان بوده و تنها ماموران امنیتی و کارکنان اخذ رأی در این مکان‌ها حضور داشته‌اند. این تصاویر و فیلم‌ها که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده‌اند، نشان‌دهنده بی‌توجهی عمومی به فراخوان‌های مقامات حکومت تهران برای مشارکت در انتخابات است.
تحریم گسترده انتخابات ریاست جمهوری، ریشه در نارضایتی عمیق مردم از وضعیت سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی دارد. پس از اعتراضات سراسری 1401 و سرکوب‌های گسترده، اعتماد عمومی به نظام به شدت کاهش یافته است. این نارضایتی‌ها به‌ویژه پس از اعتراضات آبان 1398 و کشته شدن بسیاری از معترضان، به اوج خود رسید و اکنون در قالب تحریم انتخابات بروز کرده است.
زندانیان سیاسی در زندان‌های مختلف از جمله زندان قزلحصار، تهران بزرگ، بروجن، لردگان، رشت، سپیدار، گرگان و ساری نیز با انتشار بیانیه‌هایی این انتخابات را تحریم کرده‌اند. آنها تاکید کرده‌اند که این انتخابات نمایشی و فاقد هرگونه مشروعیت است و شرکت در آن به معنای تایید خشونت‌ها و سرکوب‌های حکومتی است.
شایان ذکر است که خانواده جان‌باختگان و مادران دادخواه نیز با انتشار بیانیه‌هایی اعلام کرده‌اند که تا زمان محاکمه و مجازات عاملان قتل فرزندانشان، در هیچ انتخاباتی شرکت نخواهند کرد.
تحریم گسترده انتخابات ریاست جمهوری 1403 توسط مردم جغرافیای ایران نشان‌دهنده عدم اعتماد عمومی به نظام انتخاباتی و حکومتی کشور است. این تحریم، پاسخی به سال‌ها نارضایتی، سرکوب، و بی‌عدالتی است که مردم ایران تجربه کرده‌اند. تصاویر و فیلم‌های منتشر شده از کسادی صندوق‌ها، بیانگر عمق نارضایتی عمومی و بی‌تفاوتی مردم نسبت به فراخوان‌های حکومتی است.
این وضعیت، نیازمند بازنگری جدی در سیاست‌ها و روش‌های حکمرانی برای بازسازی اعتماد عمومی و جلب مشارکت مردمی است.
