انتقام‌جویی حکومت تهران از رروزنامه‌نگار آبادانی؛ کوروش کرم‌پور به دو سال زندان محکوم شد

کوروش کرم‌پور، شاعر، روزنامه‌نگار و معلم ادبیات اهل آبادان، به اتهام «ارتباط با رسانه‌های منتقد» و «همکاری با ماهنامه خط صلح» از سوی دستگاه قضایی حکومت تهران به دو سال حبس تعزیری محکوم شد. اما آنچه در پس این حکم پنهان شده، انتقام‌جویی سیاسی و سرکوب آزادی بیان است، نه اجرای عدالت.

حمله به یک صدا، حذف یک روایت

این نخستین‌بار نیست که کرم‌پور تحت فشار قرار می‌گیرد. چهار ماه بازداشت، شکنجه و سکوتی تحمیلی نتیجه‌ی خشم نهادهای امنیتی از مواضع صریح او بوده است. پیش‌تر در یکی از نشریات محلی که به مدیرمسئولی او منتشر می‌شد، با تیتری جسورانه، از رهبر جمهوری اسلامی خواست تا از مردم آبادان عذرخواهی کند. این تیتر کافی بود تا سپاه پاسداران و نیروهای امنیتی به سراغ او بیایند و با پرونده‌سازی و شکنجه، صدای او را خاموش کنند.

چهار ماه شکنجه، یک عمر سکوت

گزارش‌های نزدیکان او نشان می‌دهد که کوروش کرم‌پور پس از آزادی، دیگر آن شاعر، معلم و روزنامه‌نگار پیشین نبود. او که به‌عنوان یکی از چهره‌های ادبی و رسانه‌ای آبادان شناخته می‌شد، پس از آزادی به مردی در انزوا تبدیل شد. اطرافیانش می‌گویند که او پیرتر، شکسته‌تر و منزوی‌تر از پیش بازگشت، گویی که سال‌ها در زندان بوده است، نه تنها چهار ماه. کسی نمی‌داند که در بازداشتگاه اطلاعات سپاه بر او چه گذشته که روحیه‌اش را چنین درهم شکستند.

سرکوب سیستماتیک؛ سرنوشت معترضان آبادان

محکومیت دو ساله‌ی کرم‌پور در حالی صادر شده که سرکوب فعالان فرهنگی و سیاسی در آبادان شدت گرفته است. نهادهای امنیتی حکومت تهران با استفاده از پرونده‌سازی و شکنجه، تلاش می‌کنند صدای اعتراض را خفه کنند. اما حمایت گسترده‌ی فعالان فرهنگی، نویسندگان و شاعران از او، نشان‌دهنده‌ی مقاومت جامعه‌ی مدنی در برابر سرکوب سیستماتیک است.

در نهایت، حکومت تهران می‌تواند شاعران را زندانی کند، اما نمی‌تواند صدای آنان را برای همیشه خاموش سازد.ما صدای انها می شویم و بیشتر از همیشه فریاد می زنم .