![](https://ahwazstat.org/wp-content/uploads/2025/01/NAMEH54444455333.png)
یک بام و دو هوای خامنهای؛ آیا غرب دوباره به اشتباهات گذشته افتاده است؟
در روز سهشنبه ۹ بهمن ۱۴۰۳، علی خامنهای، رهبر حکومت تهران، در یک گردهمایی با مقامات حکومتش، از اهمیت دقت در «معامله» با دشمنان و به ویژه مذاکره احتمالی با ایالات متحده سخن گفت. وی تصریح کرد که باید مراقب باشیم که با چه کسی روبهرو هستیم و با چه کسی وارد مذاکره میشویم. این اظهارات، در حالی مطرح میشود که احتمالات مربوط به مذاکرات هستهای میان تهران و واشنگتن در سطح بینالمللی مطرح است.
به نظر میرسد که خامنهای به طور ضمنی به فرآیند مذاکرات برجام و حواشی آن اشاره دارد، بهویژه زمانی که حسن روحانی و محمدجواد ظریف در دوران ریاست جمهوری روحانی مشغول به تلاش برای توافقات هستهای با قدرتهای جهانی بودند. خامنهای در سخنان خود دقیقا همان موضع همیشگیاش را تکرار کرد: از یک طرف اشاره به ضرورت مذاکره و از طرف دیگر هشدار به اینکه نباید به طرف مقابل اعتماد کرد. این رویکرد مشابه با مواضع قبلی رهبر جمهوری اسلامی در قبال برجام است که پس از شکست توافق هستهای، در واکنش به انتقادها گفت که «من گفته بودم اعتماد نکنید.»
این تکرار مکرر مواضع مشابه در تاریخ، احتمالا نشاندهنده یک استراتژی پیچیده از سوی خامنهای است؛ استراتژیای که هدف آن رسیدن به توافق با غرب نیست، بلکه بیشتر برای کش دادن مذاکرات و جلوگیری از متحمل شدن مسئولیت آن در صورت شکست احتمالی مذاکرات است. این تاکتیک مشابه با برخورد خامنهای پس از سقوط برجام است که در آن زمان نیز خود را از مسئولیت مستقیم در قبال شکست توافق کنار کشید.
در این شرایط، سوالات مهمی مطرح میشود: آیا غربیها، علیرغم تجربههای گذشته، همچنان به مذاکره با جمهوری اسلامی ادامه خواهند داد؟ آیا سیاست «اعتماد نکردن» خامنهای تنها به یک تاکتیک برای حفظ قدرت و عدم پاسخگویی به مشکلات داخلی تبدیل شده است؟ و در نهایت، آیا این دور باطل مذاکره و بیاعتمادی همچنان ادامه خواهد یافت یا اینکه جامعه جهانی از اشتباهات گذشته درس خواهد گرفت؟
با توجه به تاریخچهای که در مذاکرات هستهای حکومت تهران با غرب وجود دارد، این سوالات همچنان بیپاسخ باقی میمانند و زمان نشان خواهد داد که آیا خامنهای دوباره از تکرار این «بام و دو هوا» به نفع جمهوری اسلامی استفاده خواهد کرد یا خیر.