اظهارات گیدئون سعار، وزیر امور خارجه اسرائیل، مبنی بر ضرورت قرار گرفتن «گزینه نظامی» علیه برنامه هسته‌ای حکومت تهران، نشان‌دهنده تشدید تنش‌ها میان تل‌آویو و تهران است. این موضع‌گیری در حالی مطرح می‌شود که مقامات اسرائیلی، از جمله رئیس موساد، آشکارا از عملیات مخفیانه علیه حکومت تهران و نیروهای نیابتی آن در منطقه سخن می‌گویند.
اسرائیل بارها اعلام کرده که برنامه هسته‌ای حکومت تهران تهدیدی مستقیم برای امنیت منطقه است. وزیر امور خارجه اسرائیل در گفت‌وگو با نشریه «پلیتیکو» تأکید کرده که حکومت تهران به دنبال غنی‌سازی اورانیوم کافی برای تولید چندین بمب هسته‌ای است و عدم توقف این روند، می‌تواند منجر به بی‌ثباتی گسترده در منطقه شود.
از سوی دیگر، سعار هشدار داده که ادامه فعالیت‌های هسته‌ای حکومت تهران می‌تواند رقابت تسلیحاتی جدیدی را در منطقه آغاز کند و کشورهایی مانند مصر، عربستان سعودی و ترکیه را به سمت دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد.
همزمان با افزایش هشدارهای اسرائیل، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، با امضای یک دستورالعمل اجرایی، کارزار «فشار حداکثری» بر حکومت تهران را از سر گرفته است. این سیاست شامل تحریم‌های شدیدتر با هدف قطع دسترسی حکومت تهران به تسلیحات هسته‌ای دست یابد و به حمایت از گروه‌های تروریستی ادامه دهد.
نقش موساد در جنگ سایه‌ها علیه حکومت تهران
همزمان با تهدیدهای رسمی اسرائیل، دیوید بارنئا، رئیس موساد، جزئیات جدیدی درباره عملیات این سازمان علیه حزب‌الله لبنان فاش کرده است. او اعلام کرده که موساد از ۱۹ سال پیش خود را برای «سومین جنگ لبنان» آماده کرده و توانسته از طریق نفوذ در چرخه تأمین تجهیزات ارتباطی حزب‌الله، بیش از ۱۶ هزار پیجر و واکی‌تاکی را با مواد منفجره آلوده کند. این عملیات، که طی یک دهه برنامه‌ریزی شده، نشان‌دهنده استراتژی طولانی‌مدت اسرائیل برای مقابله با نیروهای نیابتی حکومت تهران در منطقه است.
طرح مکرر «گزینه نظامی» از سوی مقامات اسرائیلی می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای افزایش فشار دیپلماتیک بر حکومت تهران و وادار کردن آن به عقب‌نشینی از برنامه هسته‌ای تعبیر شود. با این حال، عملیات موساد علیه حزب‌الله و تلاش‌های اسرائیل برای تضعیف نفوذ منطقه‌ای حکومت تهران نشان می‌دهد که تل‌آویو به‌طور جدی برای تقابل آماده می‌شود.
با توجه به افزایش تنش‌ها، سناریوهای پیش رو شامل تشدید درگیری‌های نیابتی، حملات محدود به تأسیسات هسته‌ای، و یا در نهایت اقدام نظامی مستقیم است. اما پرسش کلیدی این است که آیا اسرائیل و متحدانش حاضرند هزینه‌های چنین درگیری‌ای را بپردازند، یا اینکه این تهدیدات صرفاً ابزاری برای امتیازگیری در مذاکرات آینده است؟
