چرا اهواز که کل ایران را تامین می‌کند، بودجه ای برای جاده،آب و فاضلاب نیست؟!
مسیر هایی که به اهواز منتهی می شوند می توان گفت بدترین جاده ها در ایران هستند، بدون علایم رانندگی، بدون خط کشی و بدونه شانه کم عرض پر از چاله و گودال است.
همواره در این مسیر ها مردمان بسیاری که اغلب بومی این منطقه هستند کشته می شوند و حکومت نیز به عنوان «حادثه » با ان برخورد می کند.
حادثه ای که حکومت ایران آن را برای مردم عرب اهواز طراحی می کند تا از تراکم مردم عرب در این منطقه کاسته شود.
اهواز از سال 1925 توسط حکومت ایران اشغال شده است و مردم این منطقه به عبارتی اسیر این حکومت هستند.
در آمدی که حکومت ایران از فروش نفت و گاز این منطقه(اهواز) بدست می آورد صرف ساخت سایر شهر ها و جاده های استان های دیگر می شود.
جاده های محمره به اهواز یگی از قدیمی ترین جاده های این منطقه است که پر از دست انداز است این جاده کم عرض دوطرفه است و فاقد تابلو های راهنمایی و رانندگی می باشد. مردم بومی این منطقه از این جاده تردد می کنند 100 کیلومتر بدون تابلو و خطکشی.
مردم عرب اهوازی نمی توانند به عنوان کارمند رسمی در منطقه اهواز پست و مقامی بگیرند. برای اشتغال مرتب به شهر های اطراف عبور و مرور می کنند،منطقه آزاد اروند از شهر های دور تر عبادان و محمره نیرو می گیرد، فولاد فلاحیه(شادگان) از استان های همجوار نیرو می گیرد، شهردار اهواز از اصفهان با 50 نیروی اصفهانی، شهرداری اهواز را بدست می گیرد، مردم عرب معشور و فلاحیه، محمره و عبادان در بین این مسیرهای در جستجوی کار موقت در تردد هستند.
سیاست حکومت ایران این است که در آمد حاصل از فروش نفت و بنزین و گاز در این منطقه خرج نشود چرا که نمی خواهد مردم این منطقه رفاه داشته باشند. از مردم عرب این منطقه اول فرهنگ و زبان مادری را گرفتند بعد نام شهر های عربی را فارسی کردند ، منابع این منطقه را به غارت بردند، از زمان اشغال این منطقه تا به امروز به گونه های مختلف مردم عرب این سرزمین را به قتل می رسانند.
در کوچه پس کوچه های این شهر های عرب نشین جنوب نگاهی بیاندازید خواهید دید که ظلم حکومت به مردم این منطقه بسیار مشهود است، آب منطقه اهواز را به استان های اصفهان و یزد دادند تا آباد شوند، آب هور العظیم و هور الدورق را در صنعت فولاد اصفهان ریختند تا مردم فارس اشتغال داشته باشند، مردم عرب معشور، فلاحیه ، محمره، عبادان و اهواز و….. همه شهر های عرب نشین این منطقه پشت درهای بسته شرکت های نفت و پتروشیمی بیکار مانده اند.
به هر بهانه ای حکومت به قتل عام مردم این مناطق می پردازد، کودک عرب اهوازی در جوی فاضلاب روباز جان می سپارد، ، جوان عرب اهوازی در اعتراض به آب در معرض شلیک حکومت قرار می گیرد، و بزرگان عرب اهوازی در زندان های شیبان پیر می شوند و یا چوبه دار در انتظارشان است، جاده ها نا امن و بی کیفیت این منطقه نیز حکومت را در از بین بردن نسل عرب اصیل این سرزمین یاری می کند.
مردم عرب اهوازی در «برگزاری مراسم مذهبیشان »؛ «بازداشت» می شوند درهنگام «اعتراض»، «بازداشت» می شوند هنگام رفتن به سرکار «کشته» می شوند، در نیزار های معشور کشته می شوند و در زندان شیبان «اعدام» می شوند مردم عرب اهواز که روزی کشورشان اهواز بود امروز انتهای ایران هستند، انتهایی که از آن به عنوان سنگر بلا در برابر جنگ استفاده می شود، منبع ذخایر نفتی و گازی ایران محسوب می شود و تمام برنامه های موشکی این حکومت را با پول فروش نفت این منطقه تامین می کنند.
این حکومت هیچ گاه برای عمران این منطقه پول نداشته ، برای بهسازی جاده ها پول نداشته، برای بهسازی فاضلاب شهری پول نداشته، برای لایروبی نهرها و رودخانه ها پول نداشته ولی برای انتقال آب کارون میلیاردها هزینه کرده برای انتقال لوله های گاز و نفت میلیارد ها هزینه کرده است.
جالب است بدانید مسیر کاروان های زیارتی که از تمام ایران به شلمچه محمره (خرمشهر) می روند جاده ای دوبانده و اتوبانی بسیار بزرگ دارد، جاده ای که مسئولان تهرانی به شمال می روند اتوبانی دوبانده در دل کوه است، مسیر قم به تهران هم همین طور ، مسیر تهران به مشهد، مسیر اصفهان و شیراز به شهر های دیگر همه دوبانده و آسفالتی مرغوب دارد آسفالتی که قیر ان فراورده های نفتی حاصل از مناطق نفت خیز اهواز است.
این چگونه تقسیم بودجه است که همه ایران از ان بهره می گیرند جز اهواز،این چه نوع غارتی است که نفت و گاز و آب مردم اهواز سهم استان های دیگر است و مردم عرب اهوازهمواره عزادار و با مرگ دست و پنجه نرم می کنند؟ این چگونه کشوری است که آب سربالا می رود، آب کوه های زاگرس جنوب را به جای اینکه به سمت دریا سرازیر شود با صرف میلیارد ها به کویر می برند.
