وحشت خامنه‌ای از قیام داخلی؛ خطر اصلی از درون است نه بیرون
علی خامنه‌ای، رهبر حکومت تهران، در تازه‌ترین اظهارات خود بار دیگر بر نگرانی عمیق خود از قیام مردمی تأکید کرد و برخلاف ادعاهای گذشته، تهدیدهای داخلی را بسیار خطرناک‌تر از هرگونه حمله خارجی دانست. این سخنان بار دیگر نشان داد که دغدغه اصلی حکومت نه تهدیدهای نظامی از خارج، بلکه خیزش و اعتراضات داخلی است که پایه‌های آن را متزلزل کرده است.
ترس از خیابان؛ کابوس حکومت تهران
حکومت تهران سال‌هاست که تبلیغات گسترده‌ای درباره تهدیدهای خارجی، به‌ویژه از سوی آمریکا و اسرائیل، به راه انداخته تا توجه افکار عمومی را از بحران‌های داخلی منحرف کند. اما خامنه‌ای این بار اعتراف کرد که خطر اصلی، نه حمله نظامی خارجی، بلکه قیام مردمی است که می‌تواند موجودیت نظام را تهدید کند.
این سخنان نشان‌دهنده درک عمیق خامنه‌ای از وضعیت بحرانی داخل جغرافیای ایران است. برخلاف آنچه رسانه‌های حکومتی تلاش دارند القا کنند، مشکلات اقتصادی، فساد گسترده، سرکوب سیاسی و بحران‌های اجتماعی، حکومت را در معرض فروپاشی از درون قرار داده است.
چرا حکومت از اعتراضات داخلی بیشتر از حمله خارجی هراس دارد؟
دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد چرا قیام مردمی برای حکومت تهران بسیار خطرناک‌تر از تهدیدهای خارجی است:
-
مشروعیت ازدست‌رفته:
حکومت تهران دیگر حتی در میان بخش‌هایی از حامیان سابق خود نیز پایگاه محکمی ندارد. کاهش مشارکت مردم در انتخابات، افزایش نافرمانی مدنی و اعتراضات گسترده در شهرهای مختلف، نشان‌دهنده فروریختن پایگاه اجتماعی رژیم است. -
اقتصاد فروپاشیده و بحران‌های اجتماعی:
تحریم‌های اقتصادی، فساد گسترده، کاهش ارزش پول ملی و گسترش فقر موجب شده تا بخش زیادی از مردم به این نتیجه برسند که ادامه بقای این حکومت، زندگی آن‌ها را بدتر خواهد کرد. -
تجربه شکست سیاست سرکوب:
حکومت در سال‌های گذشته تلاش کرده با سرکوب شدید، بازداشت‌های گسترده و کنترل فضای مجازی، اعتراضات را مهار کند. اما تجربه نشان داده که سرکوب، خشم عمومی را خاموش نمی‌کند بلکه بر شدت آن می‌افزاید. اعتراضات سال ۱۴۰۱، که با وجود سرکوب شدید ادامه یافت، نمونه‌ای از این واقعیت است. -
امکان ریزش در بدنه حکومت:
یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های خامنه‌ای و سران حکومت، ریزش نیروهای خودی در زمان وقوع قیام مردمی است. تجربه تاریخی نشان داده که زمانی که بدنه سرکوب دچار شکاف شود، نظام‌های استبدادی به‌سرعت فرو می‌پاشند.
آیا حکومت می‌تواند از این بحران عبور کند؟
با توجه به شرایط موجود، حکومت تهران نه‌تنها از قیام‌های داخلی وحشت دارد، بلکه نگران است که حمله احتمالی از سوی آمریکا و اسرائیل، با استقبال بخش بزرگی از مردم در جغرافیای ایران مواجه شود. افزایش حمایت عمومی از هرگونه اقدام خارجی که به تضعیف یا سرنگونی حکومت منجر شود، نشان‌دهنده عمق نارضایتی مردم است.
حکومت تهران می‌داند که ادامه اعتراضات داخلی، همراه با استقبال مردمی از تهدیدات خارجی، می‌تواند برنامه‌های سرکوب را ناکام بگذارد. هرگونه قیام گسترده، نه‌تنها نیروهای سرکوب را فرسوده می‌کند، بلکه فضا را برای مداخله خارجی و تغییر شرایط به ضرر حکومت فراهم می‌سازد.
اظهارات خامنه‌ای در مورد خطر قیام داخلی، در واقع اعترافی آشکار به این واقعیت است که حکومت دیگر توان کنترل اوضاع را ندارد و نگران است که این موج نارضایتی، راه را برای سقوط کامل آن هموار کند.
سعیده بندر
