نمایش قدرت آمریکا با ورود دومین ناو هواپیمابر به خاورمیانه

در آستانه دور جدید گفت‌وگوهای هسته‌ای میان حکومت تهران  و ایالات متحده آمریکا در عمان، ایالات متحده دومین ناو هواپیمابر خود را وارد منطقه خاورمیانه کرد. اقدام پنتاگون هم‌زمان با آغاز این مذاکرات، پیام روشنی از سوی واشنگتن برای تهران و بازیگران منطقه‌ای دارد: دیپلماسی در جریان است، اما اهرم نظامی نیز بر سر میز مذاکره قرار دارد.

فرماندهی مرکزی ایالات متحده (سنتکام) اعلام کرده که ناو هواپیمابر یواس‌اس کارل وینسون، مجهز به جنگنده‌های رادارگریز اف-۳۵سی، به ناو پیشین یواس‌اس هری ترومن در منطقه ملحق شده است. این آرایش نظامی کم‌سابقه، هم‌زمان با افزایش تنش‌ها در دریای سرخ و حملات هوایی آمریکا به مواضع حوثی‌های مورد حمایت تهران صورت گرفته است.

افزایش حضور نظامی آمریکا در منطقه، به‌ویژه با حضور دو ناو هواپیمابر، تاکتیکی است که واشنگتن در مقاطع حساس دیپلماتیک به کار می‌گیرد. هدف، افزایش فشار روانی و امنیتی بر حکومت تهران در آستانه مذاکرات است تا هیئت ایرانی در فضای سنگین‌تری پای میز گفت‌وگو بنشیند.

تحلیلگران معتقدند حضور هم‌زمان دو ناو هواپیمابر در منطقه به معنای آمادگی عملیاتی بالا و ایجاد بازدارندگی در برابر هرگونه اقدام نظامی یا تحریک‌آمیز از سوی نیروهای نیابتی ایران در منطقه، از جمله حوثی‌ها، حزب‌الله و گروه‌های مسلح در عراق است.

در حالی که مقامات حکومت تهران تاکید دارند که گفت‌وگوها با میانجی‌گری عمان به‌صورت غیرمستقیم برگزار می‌شود، منابع آمریکایی این گفت‌وگوها را مستقیم خوانده‌اند. این اختلاف در روایت، نشان از شکاف عمیق در چارچوب دیپلماسی میان دو کشور دارد که می‌تواند مسیر مذاکرات را پیچیده‌تر کند.

خلیج و دریای سرخ در سال‌های اخیر بار دیگر به مرکز بحران‌های ژئوپلیتیک بدل شده‌اند. با افزایش حملات حوثی‌ها به کشتی‌های تجاری و واکنش نظامی آمریکا، این منطقه نه تنها نقطه اصطکاک قدرت‌های جهانی، بلکه به اهرمی برای فشار بر تهران در گفت‌وگوهای دیپلماتیک نیز تبدیل شده است.

ورود دومین ناو هواپیمابر آمریکا به منطقه در آستانه مذاکرات تهران و واشنگتن، پیامی چندلایه دارد: از یک سو تأکید بر آمادگی نظامی و بازدارندگی، و از سوی دیگر، تلاش برای تقویت دست بالا در میز مذاکرات. این رویکرد نشان می‌دهد که دیپلماسی آمریکایی در برابر حکومت تهران تنها به ابزار گفت‌وگو محدود نمی‌شود، بلکه همزمان با قدرت‌نمایی سخت‌افزاری به‌دنبال تأثیرگذاری بر معادلات سیاسی و امنیتی است. مذاکرات پیش‌رو نه‌فقط در سطح سیاسی، بلکه در سایه پرتنش‌ترین آرایش‌های نظامی ماه‌های اخیر انجام خواهد شد.