نامه سرگشاده معلم زندانی: تغییر ادبیات حاکمیت نشانه ترس و وحشت است
محمدحسین سپهری معلم زندانی در زندان وکیل‌آباد مشهد با ارسال نامه‌ای سرگشاده به مناسبت روز معلم بر لزوم مبارزه با حکومت تهران تاکید کرده و نوشته است: «این رژیم باید برود.»
سپهری دانش‌آموخته رشته فیزیک و معلمی است که از سال ۱۳۹۸ به دنبال امضای بیانیه موسوم به «بیانیه ۱۴» که خواهان استعفای علی خامنهای شده بود بازداشت شد.
این معلم در ابتدای نامه خود نوشته آنچه موجب شده است «علیرغم درآمد اندک از بهشت کوچک خود» و کسانی که دوستشان داشته بگذرد و رنج مبارزه و زندان را برخود هموار کند: «این واقعیت غیرقابل کتمان بود که این طاعون فراگیر چهل ساله بدون تردید و به زودی به مصیبت‌بارترین شکل ممکن بر زندگی همه از جمله فرزندانم خود را تحمیل خواهد کرد و اگر این رژیم را متوقف نکنیم شاید در آینده نزدیک دیگر ایران وجود نداشته باشد.»
وی با اشاره به بیش از 45 ماهی که در زندان گذرانده اذعان کرده است که «حتی یک بار نیز از مسیری که طی کرده» پشیمان نبوده است.
محمدحسین سپهری یکی از کنشگران صنفی معلمان است که در سال ۱۳۹۷ نیز به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز خود در زمینه حقوق صنفی معلمان و شرکت در تحصن و اعتراض فرهنگیان مشهد به شش ماه انفصال از خدمت محکوم شده بود.
این معلم زندانی به تلاش «عامدانه» حکومت تهران برای «ضعیف‌کردن معلمان از نظر اقتصادی» اشاره کرده و این پرسش را مطرح نموده است که : «آیا درخواست تغییر آموزش سیاسی به سیاست آموزشی مدرن جرم است؟ آیا در حال حاضر دو میلیون معلم شاغل و بازنشسته به اندازه فلان آیت الله ناشناس در آموزش و پرورش تاثیرگذار هستند؟ آیا به اعضای حراست و هیات‌های تخلفاتی که با پرونده‌سازی و صدور محکومیت برای فرهنگیان معترض عملا تبدیل به عمله ظلم شده‌اند نباید به صراحت هشدار داد که بزودی در پای میز عدالت طعم عدالت را با تمام جزئیاتش خواهید چشید؟»
او در ادامه پرسیده است: «آیا وقت آن نرسیده که از علی خامنهای بخواهیم به جای سخنرانی همراه با فضل‌فروشی، عقل‌کل‌پنداری و تظاهر جاعلانه به دردشناسی در هفته معلم از تمامی فرهنگیان به دلیل ظلمی که عمدی اعمال کرده به صورت رسمی، شفاف و خاضعانه عذرخواهی کند؟»
سپهری بر این نکته که «اعتراضات به ضرورت تاکتیکی مدتی فروکش کرده است» اشاره کرده و نوشته است: « این رویه رژیم که با هر کوششی برای تغییر و اصلاح مخالفت می‌کند تخم نفرت و بیزاری را پاشانده که اکنون توجیه اخلاقی برای هر گونه اعتراض شده است»
