مهلا محروقی، پرتابگر ۱۸ ساله به عنوان اولین دختر ایرانی توانست سهمیه حضور در مسابقات دوومیدانی قهرمانی جوانان جهان را در ماده پرتاب دیسک بدست بیاورد. او که به گفته خود بدون حامی توانسته این سهمیه را کسب کند اکنون و در آستانه مسابقات جهانی خواستار حمایت مسئولان شده تا شانس خود را برای کسب مدال جهانی امتحان کند.
به گزارش تابناک ، این ورزشکار اکنون امکان حضور و تمرین در پیست را ندارد و طبق فیلم‌هایی که در اختیار ایسنا قرار گرفته کنار خیابان و در زمینی خاکی پرتاب می‌کند که شرایط را برای او سخت کرده است. از طرفی مشکلات مالی باعث شده تا نتواند در شرایطی مناسب کار خود را ادامه بدهد و نیازمند حمایت مسئولان ورزشی دوومیدانی و مسئولان استان خراسان رضوی است.
مهلا محروقی می گوید: کنار خیابان و در زمین خاکی تمرین می‌کنم که هر نوع آدمی رفت و آمد می‌کند و امنیت ندارم.
محروقی در مورد کسب سهمیه حضور در مسابقات قهرمانی جهان گفته است که خوشبختانه به عنوان اولین دختر ایران سهمیه را گرفتم اما متاسفانه در این راه هیچ حمایتی از من نشده است. امیدوارم از این به بعد حمایتم کنند چون امکاناتی برای تمرین ندارم، در حالی که اگر شرایط خوبی داشتم در مسابقات ترکیه نسبت به سایر رقبایم رکورد بهتری را ثبت می‌کردم.
این ورزشکار ناچار است تمریناتش را در زمین خاکی انجام دهد او می گوید: مربی من حمید ابراهیم‌نژاد است. در مشهد اجازه نمی‌دهند که مردان و زنان در یک پیست تمرین کنند، به همین دلیل نمی‌توانم از پیست استفاده کنم و تمریناتم را در یک زمین خاکی کنار خیابان انجام می‌دهم. مکان کثیفی است و استانداردهای لازم پرتاب را ندارد. از طرفی هر نوع آدمی رفت و آمد می‌کند و امنیت نداریم. اگر دیسک، مکمل و شرایط خوبی داشته باشم و مربی در پیست بالای سرم باشد، قطعا رکوردهای خوبی می‌زنم.
این پرتابگر دیسک با اشاره به هزینه‌های زیاد دوومیدانی، م ماهانه حدود ۱۵ میلیون تومان هزینه دارم اما با پنج میلیون تومان از جیب خودم سر می‌کنم. به عنوان جایزه کسب سهمیه مسابقات جهانی می‌خواهند مبلغ سه میلیون تومان به من بدهند که پول رفت و آمدم هم نمی‌شود چون سه شیفت در روز تمرین و هزینه پرداخت می‌کنم. دختران زیادی هستند که می‌توانند بهتر باشند اما حامی ندارند. من هم اگر اسپانسری داشته باشم، می‌توانم رکوردهای بهتری بزنم و حتی درمسابقات جهانی برای مقام تلاش کنم.
او می افزاید: خیلی دنبال حامی بودم چون از پس هزینه‌هایم برنمی‌آیم. نیشابوری هستم و در این شهر فولادخراسان اسپانسر خیلی از فوتبالی‌ها شده است اما هر چه پیگیری کردم، حامی من نشد. نمی‌دانم چرا بقیه ورزشکاران را حمایت می‌کنند اما من را نه؟
محروقی با بیان اینکه با وجود شرایطی که دارم همیشه در حد توان تلاش کرده‌ام، ادامه داد: برای کسب ورودی جهان بیشتر از بدنم استفاده کردم. در حالی که مکمل لازم دارم و هر دو هفته باید دو کیلو پروتئین مصرف کنم که نزدیک دو میلیون تومان می‌شود. از طرفی کفش‌های پرتابم پاره شده و دیسک هم ندارم. البته گفته‌اند دیسک می‌دهند اما هنوز چیزی به دست من نرسیده است. با وجود این شرایط، باز هم می توانم رکوردم را بزنم اما اگر وضعیت بهتر شود قطعا امید مدال دارم.
او در مورد وضعیت دوومیدانی زنان می گوید: در اعزام‌هایی که امسال انجام شد، بیشتر ورزشکاران مرد بودند در حالی که زنان دیگری هم شایستگی حضور در تیم اعزامی را داشتند. در کل به زنان خیلی اهمیت نمی‌دهند. پخش زنده نداریم و همیشه می‌گویند دوومیدانی رشته‌ای فقیر است. اگر مردم این رشته را بشناسند و حامیان مالی زیاد شوند، قطعا استعدادهای بیشتری شناسایی می‌شوند.
