منابع آب هرمزگان در خدمت همسایه‌ها؛ مردم استان با سدهای خالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند
در حالی که استان هرمزگان با سواحل طولانی، منابع آبی استراتژیک و موقعیتی حساس در جنوب جغرافیای ایران قرار دارد، مردم آن با بحران بی‌آبی و خشک‌سالی شدیدی مواجه‌اند. وزارت نیرو روز گذشته اعلام کرد که وضعیت چهار سد اصلی استان – استقلال، سرنی، جگین و شمیل – بحرانی است و سطح آب همه این سدها نسبت به سال گذشته با کاهش قابل‌توجهی روبه‌رو شده است.
در این میان، سدهای استقلال و شمیل و نیان در وضعیت وخیم‌تری قرار دارند؛ سدهایی که سال‌ها به‌عنوان منابع حیاتی برای تأمین آب مردم و کشاورزی منطقه شناخته می‌شدند.
با وجود این بحران آشکار، گزارش‌ها و شواهد متعددی حاکی از آن است که مقدار قابل‌توجهی از منابع آبی این منطقه یا به نفع صنایع مستقر در استان و خارج از استان تخصیص یافته یا در قالب قراردادهای پنهان، برای صادرات به کشورهای همسایه در نظر گرفته شده است.
کارشناسان محلی با انتقاد از سیاست‌های حکومت تهران در مدیریت نابرابر منابع آبی، می‌گویند: «در شرایطی که مردم هرمزگان برای قطره‌ای آب در تابستان باید منتظر سهمیه‌بندی و قطع مکرر باشند، دولت مرکزی آب را به سمت پروژه‌های انتقال، صادرات یا صنایع رانتی هدایت می‌کند.»
به‌نظر می‌رسد سیاست‌های غیرشفاف و نبود اولویت‌بندی در مدیریت آب، یکی از اصلی‌ترین دلایل بروز بحران آبی در این استان است. بی‌توجهی به حق‌آبه مردم بومی، نبود زیرساخت‌های ذخیره‌سازی و عدم توسعه شبکه‌های توزیع در مناطق روستایی، از دیگر عوامل بحرانی شدن وضعیت سدهای هرمزگان عنوان شده‌اند.
مردم هرمزگان بارها نسبت به این روند هشدار داده‌اند، اما پاسخی از سوی مقامات مرکزی دریافت نکرده‌اند. اکنون این پرسش به‌طور جدی مطرح است: چرا استانی که منابع آبی در اختیار دارد، باید تشنه بماند؟ و این‌که آیا منافع ملی، به معنای محروم کردن مردم بومی از منابع طبیعی خودشان است؟
