مخالفت مجلس با طرح «تدریس ادبیات زبان‌های قومی و محلی»
مخالفت مجلس حکومت تهران با طرح «تدریس ادبیات زبان‌های قومی و محلی» بار دیگر نشان داد که حکومت تهران نه‌تنها حاضر به پذیرش تنوع زبانی و فرهنگی در جغرافیای ایران نیست، بلکه سیاست یکسان‌سازی فرهنگی را با شدت بیشتری دنبال می‌کند. این طرح، که بر اساس اصل پانزدهم قانون اساسی تهیه شده بود، در حالی رد شد که تدریس زبان مادری یکی از حقوق بنیادین اقوامی چون کورد، ترک و مردم بومی اهوازی است که دهه‌ها به دنبال تحقق آن بوده‌اند.
رای منفی ۱۳۰ نماینده مجلس به این طرح و ادعاهای برخی از آنان مبنی بر این که آموزش زبان مادری تهدیدی برای «امنیت ملی» است، نشان‌دهنده نگرش سرکوبگرانه حکومت تهران در قبال اقوام غیرفارس است. این در حالی است که سازمان ملل متحد و یونسکو بارها بر اهمیت آموزش زبان مادری در دوران ابتدایی به‌عنوان عاملی برای عدالت آموزشی و حفظ هویت فرهنگی تأکید کرده‌اند.
نقض حقوق زبانی و فرهنگی
محرومیت اقوام غیرفارس از آموزش زبان مادری، بخشی از سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومت تهران است که در کنار سرکوب‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، تلاش دارد اقوام مختلف را در هویت‌سازی رسمی حکومت حل کند. نادیده گرفتن این حق مسلم، نه‌تنها خلاف اصول آموزشی و علمی پذیرفته‌شده در جهان است، بلکه مصداق بارز حذف هویت‌های بومی و تحمیل فرهنگ غالب است.
رد این طرح، واکنش‌های گسترده‌ای را در میان فعالان حقوق بشر و گروه‌های مدافع حقوق زبانی برانگیخته است. مدافعان آموزش زبان مادری معتقدند که این اقدام مجلس، در راستای سیاست‌های گسترده‌تری برای سرکوب حقوق اقوام و محدود کردن دسترسی آنها به منابع آموزشی، فرهنگی و اقتصادی قرار دارد.
حکومت تهران سال‌هاست که با وضع قوانین و اجرای سیاست‌های تبعیض‌آمیز، اقوام و زبان‌های غیرفارس را به حاشیه رانده است. اما تجربه نشان داده که این سیاست‌ها تنها منجر به افزایش مطالبات اقوام و پافشاری آنها بر حقوق فرهنگی و هویتی‌شان خواهد شد. این مقاومت، با وجود تمامی فشارها، همچنان ادامه دارد و مخالفت مجلس با این طرح نمی‌تواند صدای اقوام را برای دستیابی به حقوق مسلم خود خاموش کند
