محکومیت شاعر “پنکه انگلیسی”؛ سرکوب آزادی بیان در آبادان به اوج خود رسیده است
محکومیت کوروش کرمپور، شاعر و روزنامه‌نگار، به دو سال حبس تعزیری بار دیگر نشان داد که حکومت تهران هیچ فضایی برای آزادی بیان و انتقاد باقی نگذاشته است. کوروش کرمپور، که به دلیل سروده‌های انتقادی‌اش از وضعیت سیاسی و اجتماعی در آبادان بسیار شناخته شده است، به اتهام ارتباط با رسانه‌های منتقد و همکاری با نشریات مستقل، راهی زندان شد؛ اما در واقعیت، حکم او انتقام‌جویی نهادهای امنیتی از یک چهره فرهنگی مستقل است. در واقع حکومت تهران از کلمات این نویسنده ، شاعر ، روزنامه نگار و معلم ادبیات بسیار می ترسد که روزنامه اش را توقیف کرده است شغل معلمی را ازش گرفته و حتی اجازه نوشتن در فضای مجازی را هم برای وی ممنوع کرده است.کوروش کرمپور شاعری فرهیخته نویسنده ای متبحر و روزنامه نگاری حرفه ای است که وجود چنین پتانسیلی در ابادان برای حکومت تهران و پخمگتن سپاهی بسیار سخت است که اطلاعات سپاه پاسداران حکومت تهران در ابادان ناچار است صدای
“پنکه انگلیسی”؛ شعر یا جرم سیاسی؟
یکی از اشعار معروف کرمپور، “پنکه انگلیسی”، با نگاهی انتقادی به وضعیت تاریخی و اجتماعی کشور، مورد توجه قرار گرفت. این شعر نه‌تنها از لحاظ ادبی مورد تحسین بود، بلکه به‌عنوان نمادی از اعتراض علیه شرایط حاکم و سیاست‌های استبدادی حکومت تهران شناخته شد. همین اشعار و نوشته‌های کرمپور باعث شدند که نهادهای امنیتی او را تحت فشار قرار دهند.
سرکوب فرهنگی به‌عنوان ابزار کنترل اجتماعی
پرونده‌سازی برای چهره‌های ادبی و فرهنگی یکی از روش‌های شناخته‌شده حکومت تهران برای خاموش کردن صدای معترضان و منتقدان است. شاعران، نویسندگان و روزنامه‌نگاران مستقل همواره در معرض بازداشت، تهدید و فشارهای امنیتی قرار داشته‌اند. محکومیت کرمپور تنها یک نمونه از سیاست سرکوب سیستماتیک چهره‌های فرهنگی است که با پرونده‌سازی و اتهامات واهی، از ادامه فعالیت‌های خود بازداشته می‌شوند.
آزادی بیان در خطر؛ ادبیات به‌عنوان ابزار اعتراض
در شرایطی که حکومت تهران هیچ نقدی را برنمی‌تابد، شاعران و نویسندگان به صدای خاموش‌شدگان جامعه تبدیل شده‌اند. اما پاسخ حکومت به این صداها، زندان، شکنجه و فشارهای روانی است. سرکوب چهره‌هایی مانند کرمپور نه‌تنها نشان‌دهنده وحشت حکومت از قدرت کلام و اندیشه است، بلکه زنگ خطری برای وضعیت آزادی‌های فرهنگی و اجتماعی در کشور به‌شمار می‌رود.
در حالی که حکومت تهران تلاش می‌کند ادبیات مستقل را خفه کند، تاریخ نشان داده است که قدرت کلام همواره زنده می‌ماند. سرنوشت کرمپور و بسیاری از نویسندگان و شاعران مستقل، تنها نمونه‌ای از مقابله حکومت با تفکر آزاد و انتقادی است؛ اما پرسش اساسی این است که آیا سرکوب می‌تواند اندیشه را خاموش کند؟
سعیده بندر
