غارت دریایی چین در هرمز؛ مرگ صیادان و همدستی حکومت تهران

کشتی‌های صید ترال که با تجهیزات پیشرفته به جان ذخایر دریایی افتاده‌اند، هر روزه اکوسیستم منطقه را تخریب کرده و صیادان بومی را از تنها منبع درآمد خود محروم می‌کنند. این نوع صید که حتی در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع است، باعث از بین رفتن تدریجی تنوع زیستی دریایی و نابودی آبزیان در آب‌های خلیج شده است. بااین‌حال، حکومت تهران که قراردادهای اقتصادی بلندمدتی با چین دارد، چشم خود را بر این بحران بسته و هیچ اقدامی برای حمایت از صیادان بومی انجام نمی‌دهد.

سرکوب به جای حمایت

بسیاری از صیادان بومی که در تلاش برای دفاع از حق خود و مقابله با این تجاوز دریایی بوده‌اند، با برخوردهای امنیتی و قضایی حکومت مواجه شده‌اند. گزارش‌های متعددی از بازداشت، ضرب‌وشتم و تهدید صیادانی که علیه حضور کشتی‌های صید ترال اعتراض کرده‌اند، منتشر شده است. این سرکوب نشان‌دهنده اولویت‌های حکومت تهران است که به‌جای دفاع از مردم بومی و منابع طبیعی، در خدمت منافع قدرت‌های خارجی عمل می‌کند.

بحران معیشتی و آینده مبهم صیادان

از دست رفتن منابع دریایی و تخریب زیست‌بوم‌های محلی، صیادان بومی را در وضعیت بحرانی قرار داده است. بسیاری از آنان به دلیل نابودی ذخایر ماهی و خسارات سنگین، قادر به ادامه فعالیت خود نیستند. این در حالی است که نبود جایگزین‌های شغلی، آنها را در معرض فقر و مهاجرت اجباری قرار داده است.

با ادامه این وضعیت، نه‌تنها زندگی هزاران صیاد بومی در معرض خطر قرار گرفته، بلکه آینده دریای عمان و هرمز نیز با تهدیدی جدی روبه‌رو است. سیاست‌های حکومت تهران در قبال این بحران نشان‌دهنده وابستگی اقتصادی و سیاسی به چین و بی‌توجهی مطلق به حقوق مردم بومی و منابع ملی است.