عملکرد دولت «وفاق» در پنج پرده

رده نخست: آغاز دولت بدون گشایش
بیش از سه ماه از تشکیل دولت «وفاق» به رهبری پزشکیان می‌گذرد؛ دولتی که وعده گسترش عدالت، آزادی‌های فردی و اجتماعی، رفع فیلترینگ، و برآورده کردن دیگر مطالبات مردم را داده بود. اما در این مدت، هیچ گشایشی در امور معیشتی، سیاسی، یا اجتماعی رخ نداده است. پزشکیان که از نوجوانی به گروه «ذوب‌شدگان در ولایت» پیوسته بود، از ریاست دانشگاه تبریز، وزارت بهداشت، و نمایندگی مجلس به ریاست دولت رسید. او که با مرگ رازآلود رئیسی نامزد ریاست‌جمهوری شد، با حمایت اصلاح‌طلبان و مردم آذربایجان به ریاست قوه مجریه رسید. پزشکیان، از همان ابتدا اعلام کرد که برنامه‌ای ندارد و صرفاً مجری منویات رهبری است.

پرده دوم: کابینه‌ای بی‌برنامه
پزشکیان وزرای خود را با تأیید خامنه‌ای برگزید و کابینه بدون هیچ تنشی از مجلس رأی اعتماد گرفت. او در نخستین اظهاراتش گفت که دولت گذشته «ویرانه‌ای» به ارث گذاشته و خزانه خالی است. با این حال، وی برای تشکیل کابینه به سراغ همان چهره‌های پیشین رفت که در تخریب کشور سهیم بودند. پزشکان با صراحت گفت که انتخاب اعضای کابینه با هماهنگی سپاه و سازمان‌های امنیتی صورت گرفته است؛ نتیجه آنکه دولت وفاق، چیزی جز دولت سپاه و نیروهای امنیتی نیست.

پرده سوم: بحران‌های اقتصادی و ناکارآمدی دولت
پزشکیان که روزگاری منتقد شرایط بود، حالا در مقام رئیس دولت با بحران‌های عمیق‌تری روبروست. فساد، رانت‌خواری، و تورم به اوج رسیده و کسری بودجه سرسام‌آور است. وزیر اقتصاد، همتی، اعلام کرد که کسری بودجه سال ۱۴۰۳ از ۸۰۰ هزار میلیارد تومان عبور خواهد کرد و این رقم در سال ۱۴۰۴ به بیش از ۱۰۰۰ تریلیون تومان می‌رسد. کاهش ارزش پول ملی و افزایش قیمت دلار به بیش از ۷۰ هزار تومان، فشار بی‌سابقه‌ای بر مردم وارد کرده است. در این میان، پزشکیان به بسیجی‌ها متوسل شده و آنها را راه‌حل بحران دانسته است.

پرده چهارم: افزایش سرکوب و نارضایتی عمومی
با آغاز دولت پزشکیان، نه تنها وعده عدالت محقق نشد، بلکه تعداد زندانیان سیاسی و اعدامی‌ها افزایش یافت. کارگران، بازنشستگان، و پرستاران به خیابان‌ها آمدند و خواستار حقوق معوقه خود شدند. اما دولت به جای پاسخگویی، بودجه نهادهای نظامی و مذهبی را افزایش داد و بار بحران را بر دوش مردم گذاشت. همزمان، خیابان‌ها شاهد ناآرامی‌ها و تظاهرات مردمی بود و دولت برای حفظ خود به سرکوب متوسل شد.

پرده پنجم: فشار اقتصادی بر مردم
پزشکیان با ایجاد تورم و افزایش قیمت‌ها، سفره مردم را کوچک‌تر کرد. او بهانه آورد که قیمت بنزین باید افزایش یابد و حامل‌های انرژی گران شوند. این سیاست‌ها باعث افزایش فشار اقتصادی بر زحمتکشان و تهیدستان شد. در همین حال، آلودگی هوا جان ده‌ها هزار نفر را می‌گیرد و کشور در تأمین گاز خود ناتوان است. دولت به جای ارائه راه‌حل، با افزایش قیمت‌ها در پی جبران کسری بودجه است.

پزشکیان در گفتاری شگفت‌انگیز به فعالان سیستان و بلوچستان گفت که انقلاب ۵۷ با «خودی و غیرخودی کردن مردم» ضربه خورد و جمهوری اسلامی با بحران‌های عمیقی روبروست که حل آنها تنها با زلزله‌های سیاسی و تغییرات اساسی ممکن خواهد شد. نگرانی از آینده رژیم و خیزش مردمی در این گفتار موج می‌زند و تا زمانی که مردم سرنوشت خود را در دست نگیرند، فاصله رژیم از مردم بیشتر خواهد شد.

نویسنده : محمدحسین یحیایی