طمع زمینخواران برای تصاحب جزیره هرمز
هرمز یکی از جزایر اهواز است در استان هرمزگان قرار دارد که کشتیهای تجاری از همه کشورها به هرمز میآیند. «ماهوان چینی» در سال ۱۴۳۳ میلادی در سفرنامه خود در مورد هرمز نوشته است «بازرگان سرزمینهایی که در جادههای کاروانرو زمینی آمد و شد میکنند، همگی برای خرید و فروش انواع مالالتجاره سر به هرمز میگذارند. از این رو، مردم سرزمین هرمز به غایت ثروتمندند.»
اما از سال 1925 که اهواز به دست حکومت ایران اشغال شد مردم هیچ کدام از منطقه اهواز که شامل استان های هرمزگان بوشهر و اهواز می باشد در رفا نبوده همواره منابع این مناطق به غارت حکومت ایران در آمده است.
شایان ذکر است که این جزیره که روزگاری محل گذر تجار بود و مردمان ثروتمندی داشت حالا طعمه زمینخواران شده و بیتوجهی به آن باعث شده تعدادی از فعالان اجتماعی، فرهنگی و هنری استان هرمزگان در نامهای به رئیسجمهور از او بخواهند تا جلوی زمینخواری گسترده در جزیره را بگیرد و از سویی خواستار ثبت جزیره هرمز به عنوان موزه طبیعی ملی و در مرحله بعد اقدام برای ثبت بینالمللی آن شدهاند.
براساس نامه ای که به امضای ۱۰ نفر از فعالان هرمزگانی رسیده است آمده که؛ کسانی که در سالهای گذشته هر روز شاهد تخریب بخشهای گستردهای از جزیره بودهاند. با چشمشان شاهد فروش خاک ارزشمندش بودند و حالا ساختوسازهای بیقواره و زمینخواری هم در سالهای اخیر افزایش چشمگیری داشته.
آنها در بخشی از نامهشان خطاب به ابراهیم رئیسی نوشتهاند: «سالیان سال است که این پیشینه سرافراز تاریخی و طبیعی گاهی خود را در قالب سنگنوشتههای بادافشان رودان، سنگنگارهای باستانی دهتل بستک، قلعههای هزاره میناب و فین و مغویه، صنعت لنجسازی قشم، بافت معماری بندر کنگ و گاهی در قالب مناظر بینظیر طبیعی همچون جنگل حرا و غارهای نمکدان قشم موجب افتخار و عشق به مام میهن شده است.
زلزله و سیل امسال متاسفانه ضمن آسیب فراوان به این بناهای تاریخی و مناظر طبیعی، بار دیگر نشان داد که کار حفاظت و مرمت و نگهداری از این میراثهای بیهمتا به درستی انجام نشده و نیازمند توجه جدی دولت است. با این همه، اما شاید هیچکدام به اندازه جزیره بینظیر هرمز در معرض خطر است. باید هرچه زودتر از تخریب غیر قابل جبران در این جزیره جلوگیری شود و هم بار دیگر در چشم جهانیان شناسانده شود و زمینه آن شود که این بار تمامی مردم جهان به عنوان گردشگر مهمان این جزیره موزهای و مبهوت جمال بیمانندش شوند و توسعه منطقه در ساحتی بسیار امروزی شکل گیرد. و مردمان بومی این منطقه از بخشی از منابع هرمز بهره مند شوند. هرمز، «بهشت زمینشناسی جهان» است و این گنبد نمکی یگانه که فقط ۴۲کیلومتر مربع مساحت دارد، پر از تپههای رنگینی است که خوراکی بوده و در خود هفتاد نوع کانی با بیش از نود طیف رنگی شناسایی شده دارد که در کل جهان مانند ندارد، اما به دلیل غفلت از درک عظمت و اهمیت بیمانندش در سالهای اخیر فقط مرکز استحصال نمک و فروش خاک سرخ بوده یعنی گوهری که میلیونها سال طول کشیده تا ذره ذره شکل گرفته، خروار خروار با کمترین بها صادر شده آن هم خاکی که تماشای سرخی بیبدیل آن هزاران خاطرخواه در میان دوستداران طبیعتگردی جهان دارد.