شکنجه مادر و مادربزرگ یک فعال سیاسی کُرد در یورش نیروهای اطلاعات سپاه
در ادامه سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت تهران علیه فعالان سیاسی کُرد، نیروهای اطلاعات سپاه روز ۲۸ بهمن ۱۴۰۳ به منزل فرزین توت، فعال سیاسی اهل پیرانشهر، یورش بردند. در جریان این حمله، مادر ۴۵ ساله او، سعادت بایزیدی، و مادربزرگ ۸۰ ساله‌اش، استی چغر، به شدت مورد شکنجه قرار گرفتند. شدت خشونت به حدی بود که ۶ دندان مادر این فعال سیاسی شکست. مأموران سپاه همچنین وسایل خانه را تخریب کرده و این خانواده را تحت فشار قرار دادند تا محل اختفای فرزین توت را افشا کنند.
این اقدام وحشیانه نمونه‌ای آشکار از سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت تهران علیه خانواده‌های فعالان سیاسی است. در سال‌های اخیر، بازداشت، شکنجه و تهدید اعضای خانواده به یکی از روش‌های رایج نهادهای امنیتی برای ساکت کردن مخالفان تبدیل شده است. حکومت تهران نه‌تنها مخالفان خود را سرکوب می‌کند، بلکه با تحت فشار قرار دادن اعضای خانواده‌شان، تلاش دارد جو رعب و وحشت را در میان فعالان سیاسی و حقوق بشری گسترش دهد.
سرکوب کُردها؛ بخشی از سیاست‌های امنیتی حکومت تهران
ملت کُرد همواره یکی از قربانیان سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت تهران بوده است. از اعدام‌های گسترده گرفته تا زندانی کردن و شکنجه فعالان مدنی و سیاسی، حکومت تهران با هر ابزاری تلاش کرده تا اعتراضات و خواسته‌های کُردها را سرکوب کند. حمله به خانه فرزین توت و شکنجه مادر و مادربزرگ او نیز در همین راستا ارزیابی می‌شود.
با وجود گزارش‌های متعدد از نقض گسترده حقوق بشر در جغرافیای ایران، جامعه بین‌المللی همچنان در برابر این اقدامات سکوت کرده است. نهادهای حقوق بشری بارها نسبت به شکنجه و سرکوب معترضان در مناطق کُردنشین هشدار داده‌اند، اما این اقدامات تاکنون واکنش جدی از سوی مجامع جهانی به دنبال نداشته است.
سیاست سرکوب خانوادگی حکومت تهران نه‌تنها موجب افزایش نفرت عمومی می‌شود، بلکه فعالان سیاسی را در مبارزه برای حقوق خود مصمم‌تر می‌کند. تجربه نشان داده است که سرکوب، اعتراضات را خاموش نمی‌کند، بلکه به خشم عمومی دامن می‌زند. حمله به خانواده فرزین توت و شکنجه وحشیانه مادر و مادربزرگ او، نمونه‌ای دیگر از بی‌رحمی حکومت تهران است که می‌تواند موج تازه‌ای از اعتراضات را در میان کُردها و دیگر ملت‌های تحت ستم برانگیزد.
