زندان شیبان اهواز؛ شکنجه‌گاهی خاموش و دور از چشم جهان
زندان شیبان اهواز که در شهرستان باوی و در نزدیکی بزرگراه شوشتر – اهواز قرار دارد، به‌عنوان یکی از مخوف‌ترین زندان‌های حکومت تهران شناخته می‌شود. این زندان که در سال ۱۳۹۴ تأسیس شده است، نه تنها محلی برای نگهداری زندانیان عادی بلکه به شکنجه‌گاهی برای زندانیان سیاسی و مخالفان تبدیل شده است.
بر اساس گزارش‌های منتشرشده، این زندان از نظر بهداشت، تغذیه، درمان و امکانات اولیه در وضعیت اسفباری قرار دارد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که میان ۱۰ تا ۱۲ هزار زندانی در شرایط غیرانسانی محبوس هستند، جایی که شکنجه، تحقیر، و فساد اداری به یک رویه معمول تبدیل شده است. زندانیان در محیطی آلوده و غیربهداشتی نگهداری می‌شوند که در آن بیماری‌های خطرناکی همچون سل و ایدز به‌راحتی شیوع پیدا کرده‌اند.
زندان شیبان شامل ۱۰ بند مختلف است که هرکدام بر اساس نوع زندانیان و میزان سخت‌گیری تفکیک شده‌اند. بندهای ۶ و ۷ که به‌صورت سوله‌های دوطبقه ساخته شده‌اند، محل نگهداری صدها زندانی در هر طبقه هستند که در فضایی محدود و پر ازدحام زندگی می‌کنند. بند ۵ به زندانیان امنیتی و سیاسی اختصاص دارد که به اتهامات مخالفت با حکومت تهران بازداشت شده‌اند. همچنین، بند ۳ به زندانیان بیمار اختصاص دارد که بدون دریافت درمان مناسب، در میان بیماری‌های واگیردار رها شده‌اند.
یکی از نگرانی‌های اصلی در مورد زندان شیبان، اعمال شکنجه و رفتارهای غیرانسانی با زندانیان است. زندانیان سیاسی به بندهای انفرادی فرستاده می‌شوند، از تماس با خانواده‌هایشان محروم شده و در معرض شکنجه‌های جسمی و روحی قرار می‌گیرند. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که مأموران زندان، زندانیان بیمار را بدون دریافت دارو و درمان در شرایط وخیم به حال خود رها می‌کنند تا جان خود را از دست بدهند.
غذا در این زندان کیفیت بسیار پایینی دارد و زندانیان برای زنده ماندن به جیره‌های اندک و ناسالم وابسته‌اند. کمبود امکانات بهداشتی موجب شیوع بیماری‌های گوارشی شده است و تنها راه‌حل برای برخی از زندانیان، خرید مواد غذایی از فروشگاهی است که قیمت‌های گزاف و کیفیت پایین آن بر مشکلات زندانیان می‌افزاید. در حوزه درمان، عملاً هیچ دارویی در بهداری زندان وجود ندارد و زندانیان بیمار یا مجبورند درد و رنج خود را تحمل کنند یا به‌کلی از دریافت خدمات درمانی محروم بمانند
