رونمایی از موشک بالستیک «اعتماد»؛ نمایش قدرت یا تشدید تنش‌های منطقه‌ای؟
حکومت تهران در ادامه سیاست‌های دفاعی و بازدارنده خود، از موشک بالستیک جدیدی با نام «اعتماد» رونمایی کرد؛ موشکی که با برد ۱۷۰۰ کیلومتری، قادر به هدف قرار دادن اسرائیل و دیگر نقاط کلیدی منطقه است. این اقدام در شرایطی صورت می‌گیرد که نگرانی‌های بین‌المللی درباره برنامه موشکی و هسته‌ای حکومت تهران به شدت افزایش یافته است.
ابعاد نظامی و پیام‌های سیاسی
موشک «اعتماد» که در مراسمی با حضور رئیس‌جمهور مسعود پزشکیان معرفی شد، جدیدترین دستاورد نظامی حکومت تهران محسوب می‌شود. تلویزیون دولتی، این سلاح را «نماد پیشرفت دفاعی» توصیف کرد و پزشکیان تأکید کرد که «این اقدامات برای بازدارندگی و جلوگیری از تجاوز خارجی است.» اما واقعیت این است که حکومت تهران، علاوه بر اهداف دفاعی، در پی ارسال پیام سیاسی نیز هست. این رونمایی دقیقاً در آستانه سالگرد انقلاب ۱۹۷۹ صورت گرفت؛ پیامی روشن به دشمنان منطقه‌ای و بین‌المللی که توانایی نظامی ایران رو به افزایش است.
واکنش‌ها و نگرانی‌های غربی
کشورهای غربی، از جمله ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و آلمان، بارها برنامه موشکی حکومت تهران را تهدیدی برای ثبات منطقه دانسته‌اند. اسرائیل نیز که بارها از احتمال اقدام نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران سخن گفته، این رونمایی را نشانه‌ای از افزایش تهدیدات امنیتی خود می‌داند. در ماه‌های گذشته، حکومت تهران به‌طور مستقیم و غیرمستقیم، از طریق نیروهای نیابتی خود، اسرائیل را هدف حملات موشکی قرار داده است؛ حملاتی که به ادعای اسرائیل، تا حد زیادی توسط سامانه‌های دفاع هوایی این کشور دفع شده‌اند.
ارتباط برنامه موشکی با مذاکرات هسته‌ای
با افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم و پیشرفت‌های موشکی، حکومت تهران همواره در مرکز تنش‌های بین‌المللی قرار داشته است. غربی‌ها معتقدند که پیشرفت‌های تسلیحاتی ایران، به‌ویژه در حوزه موشک‌های بالستیک، هیچ توجیه غیرنظامی ندارد و به برنامه احتمالی ساخت سلاح هسته‌ای مرتبط است. از سوی دیگر، حکومت تهران با نمایش قدرت نظامی، در تلاش است تا در مذاکرات احتمالی، امتیازات بیشتری کسب کند.
افزایش تنش‌ها یا نمایش قدرت؟
رونمایی از موشک «اعتماد» در حالی صورت می‌گیرد که منطقه در شرایطی حساس قرار دارد. جنگ غزه، درگیری‌های نیابتی در سوریه و لبنان، و تنش‌های خلیج، همگی موجب شده‌اند که این اقدام حکومت تهران نه‌تنها یک حرکت دفاعی، بلکه به‌عنوان گامی در راستای افزایش تنش‌ها تعبیر شود.
سؤال کلیدی این است که حکومت تهران تا چه اندازه حاضر است در مسیر نظامی‌گری پیش برود و آیا این نمایش قدرت در نهایت به افزایش فشارهای بین‌المللی و تحریم‌های جدید منجر خواهد شد؟ یا اینکه صرفاً تلاشی برای تقویت موضع مذاکراتی در برابر غرب است؟
سعیده بندر
