روایت تکان‌دهنده حبیب افکاری از خشونت و سرکوب در زندان‌های حکومت تهران
سعید افکاری، برادر نوید و وحید افکاری، در پستی به نقل از حبیب افکاری جزئیاتی هولناک از وضعیت زندان و خشونت‌هایی که بر آن‌ها اعمال شده است، منتشر کرد. این روایت هم‌زمان با انتشار تصاویری از زندان‌های سوریه، شباهت تلخ و دردناکی را میان رفتار حکومت‌ها با زندانیان به تصویر می‌کشد.
به گفته حبیب، در روز ۱۳ شهریور ۱۳۹۹، نوید افکاری به انفرادی منتقل شد و به‌زودی خبر اجرای حکم اعدام او به برادرانش رسید. سعید و وحید افکاری که در بندهای جداگانه نگهداری می‌شدند، با اقدامی شجاعانه خود را به مقابل سلول انفرادی نوید رساندند و اعتراض کردند. این اعتراض با واکنش خشونت‌آمیز گارد زندان مواجه شد.
مقاومت نوید افکاری در برابر خشونت
حبیب در این روایت می‌گوید که نوید در سلول انفرادی تلاش می‌کرد با استفاده از امکانات محدود، از خود دفاع کند. او با کندن دوربین مداربسته و تلاش برای شکستن در سلول، نشان داد که تا آخرین لحظه برای حق خود ایستادگی کرده است. اما گارد زندان با ضرباتی سنگین به سر و بدنش او را سرکوب کرد.
شکنجه جسمی و روانی
برادران افکاری نیز از این خشونت بی‌نصیب نماندند. به گفته حبیب، مأموران گارد پس از ضرب‌وشتم شدید، آن‌ها را مجبور به درآوردن لباس‌ها کردند و در لباس‌های خونین و پاره به سلول‌های سرد و تاریک زیرزمینی منتقل کردند. سلول‌هایی کوچک و نمناک که تنها موکتی روی زمین داشت و آب آشامیدنی از دستشویی آن تأمین می‌شد.
حبیب در پایان روایت خود اشاره می‌کند که نوشتن این حقایق برایش بسیار دشوار است، اما آگاهی مردم از آنچه در زندان‌های ایران رخ می‌دهد، انگیزه‌ای است برای شکستن سکوت. او با تأکید بر فریاد “جانم فدای ایران” که از سوی برادران افکاری سر داده شد، از مقاومت و ایستادگی در برابر سرکوب پرده برمی‌دارد.
این روایت تلخ و تکان‌دهنده بار دیگر خشونت سیستماتیک و بی‌عدالتی در زندان‌های جغرافیای ایران را برجسته می‌کند و پرسش‌هایی جدی درباره وضعیت حقوق بشر به میان می‌آورد.
