
رقابت حکومت پهلوی و حکومت تهران بر سر اراضی هرمزگان
ماجرای زمینخواری در هرمزگان بار دیگر پرده از رقابت تاریخی حکومت پهلوی و حکومت تهران بر سر اراضی این منطقه برداشت. در حالی که دستگاههای امنیتی و قضایی هرمزگان از بازپسگیری هزار هکتار زمین از «متنفذین دربار پهلوی و ساواک» خبر میدهند، این اقدام بار دیگر نشان داد که هر دو حکومت، با روشهای متفاوت، اما با هدفی مشابه، همواره به دنبال تصاحب زمینهای ارزشمند هرمزگان بودهاند.
سندزنی پهلویها بر زمینهای هرمزگان
بر اساس گزارشهای منتشرشده، هزار هکتار از اراضی شرق بندرعباس در دوران پهلوی به تصرف شخصی و خانوادهاش درآمده بود که با حمایت مقامات دربار و ساواک، این زمینها را به نام خود سند زده بودند. این روایت، سیاست پهلویها در بهرهبرداری از موقعیتهای استراتژیک مناطق ساحلی را تأیید میکند؛ سیاستی که در راستای توسعه و ایجاد طبقهای از وابستگان به حکومت اجرا شد.
حکومت تهران و تداوم سیاست تصاحب زمینها
اکنون حکومت تهران با طرح بازپسگیری این اراضی، تلاش دارد خود را مدافع «بیتالمال» نشان دهد، اما سابقهی مصادرههای گسترده در دهههای اخیر نشان میدهد که این حکومت نیز همچنان به سیاست تصاحب زمینهای مهم ادامه میدهد. تجربه نشان داده که بسیاری از زمینهایی که تحت عنوان «بازپسگیری» ضبط شدهاند، در نهایت به نهادهای حکومتی یا افراد وابسته به نظام منتقل شدهاند.
این رقابت تاریخی میان دو حکومت بر سر اراضی استراتژیک، نشان از آن دارد که هر دو به شکلی متفاوت، اما با هدفی یکسان، تلاش دارند مناطق کلیدی را در کنترل خود داشته باشند. اگر پهلویها با نفوذ در دربار و سندسازی زمینها را تصاحب میکردند، حکومت تهران با استفاده از دستگاههای امنیتی و قضایی همان روند را در قالبی جدید ادامه داده است.