رضا پهلوى و نقطه عطف قرن

١٣٠٤، سر آغاز سياه ترين دوره زندگى مليت هاى غير پارسى طى چند قرن تاريخ ايران است. يك قرن تحميل دولت-ملت خون آلود پهلوى – خمينى و سركوب و ممنوعيت بى سابقه زبان و فرهنگ و هويت آنها. پادشاهى خواهان و ناسيوناليست هاى ريز و درشت از شكل گيرى نقطه عطف قرن مى هراسند زيرا آن را پاد زهر كودتاى سوم اسفند ٩٩ و مولود نامشروع اش ” دولت-ملت تك زبانى” مى دانند. نطفه اين نقطه عطف در دو دهه اخير بسته شد و جنين اش طى دو سه سال گذشته در عربستان و آزربايجان و بختيارى و لرستان و كردستان و بلوچستان هويدا شد. رضا پهلوى، واپسين تير تركش ميراثخواران كودتاى ٩٩ است كه آشكارا خودرا پاسدار دولت-ملت “پهلوى – خمينى” مى دانند. آنان دن كيشوت وار به جنگ كابوس خود – تجزيه – برخاسته اند. اما نام واقعى اين “جنين- كابوس”، تجزيه نيست، بل زايش دو باره ملت- مملكت هاى محروسه است كه خواب چيرگان را آشفته كرده. اين ملت ها – اكنون – پيشگام فرآيند خون شوئى و سياهى زدائى از تاريخ معاصر ايران اند.عكس: تمبر “پست ممالك محروسه ايران” دوره قاجار

نویسنده:یوسف عزيزى بنى طرف