دیپلماسی در سایه سانسور تصویری؛ چرا حکومت تهران از انتشار عکس عراقچی با آمریکایی‌ها هراس دارد؟
در آستانه هرگونه ازسرگیری مذاکرات میان حکومت تهران و طرف‌های غربی، افشای دستور ممنوعیت انتشار تصاویر دو نفره عباس عراقچی با مذاکره‌کنندگان آمریکایی، پرده از نوعی «دیپلماسی اضطرابی» و هراس عمیق حکومت تهران از تأثیرات رسانه‌ای این گفتگوها بر افکار عمومی داخلی برمی‌دارد.
به گفته‌ی یکی از مجریان صداوسیمای حکومت تهران، این دستور آشکارا به عراقچی، معاون وقت وزارت امور خارجه، ابلاغ شده؛ یعنی همان کسی که بارها در مرکز گفت‌وگوهای برجامی قرار داشته و چهره‌ای کلیدی در تعاملات هسته‌ای حکومت تهران با غرب به‌شمار می‌رفت.
این محدودیت تصویری در حالی اعمال می‌شود که خودِ مذاکرات از نظر رسمی و حقوقی، امری شفاف و در چارچوب منافع کشور تلقی می‌شود. با این حال، رژیم تهران از انتشار ساده‌ی یک تصویر نیز بیم دارد؛ چرا که افکار عمومی، مخصوصاً در فضای مجازی، چنین تصاویری را به‌عنوان نماد نرمش یا عقب‌نشینی تفسیر می‌کند.
کارشناسان معتقدند که این اقدام نه‌تنها نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمیق حکومت نسبت به مردم خود است، بلکه بیانگر شکاف آشکار میان لایه‌ی رسمی دیپلماسی و روایت تبلیغاتی‌ای است که حکومت در داخل می‌خواهد حفظ کند؛ روایتی که بر «مقاومت»، «دشمن‌ستیزی» و «عدم تسلیم» استوار است.
در واقع، حکومت تهراندر وضعیتی به‌سر می‌برد که به مذاکره با دشمن نیاز دارد، اما نمی‌خواهد مردمش بدانند که چنین مذاکره‌ای با «دشمن شماره یک» – یعنی آمریکا – با صحنه‌هایی از لبخند، دست‌دادن یا حتی گفتگو در یک قاب، همراه بوده است.
این تناقض، حکومتی را نشان می‌دهد که در ظاهر مذاکره می‌کند، اما در باطن از هر تصویری که نشانه‌ای از دیپلماسی واقعی باشد، وحشت دارد.
