دکتر عارف کعبی: خشکاندن هورالعظیم،«سیاست کوچ اجباری» 

دکترعارف کعبی، رئیس کمیسیون اجرایی دولت اهواز، در بیانیه ای  نسبت به رویداد های سیاسی اخیر در مورد خشک کردن هوالعظیم اهواز نوشته است که «خشک کردن «هورالعظیم» در اهواز و بستن رودخانه‌های کرخه و کارون ، یک اتفاق و یا یک«رویداد طبیعی نیست» بلکه یک «سیاست ضد مردمی» درنظام جمهوری اسلامی ایران است».

عارف کعبی با تشریح سیاست دولت در قبال مردم بومی و اقلیت های قومی در ایران می گوید: «این سیاست نمی خواهد مردم عرب اهواز در سرزمینشان «راحت» زندگی کنند، این سیاست نمی گذارد مردم منطقه اهواز «قدرت» بگیرند؛ شهرشان را خودشان «اداره» کنند، برای زندگی خود «تصمیم» بگیرند، «اختیارزندگی» را از این مردم می گیرند تا به اختیار حکومت به هر ذلت و خفتی «تسلیم» شوند.

براساس این بیانیه گفته شده است که «این حکومت رفاهی برای مردم اهواز در نظر نمی گیرد، این سیاست حکومت است که  نمی‌خواهد مردم «عرب اهواز» در سرزمینشان ساکن باشند، مردم کُرد «کردستان» در سرزمینشان بمانند و مردم «بلوچ» ایران همچنان نگران آب باشند».

دراین بیانیه آمده است که «این سیاست از سال57 شروع نشده است، بلکه سال ها قبل از انقلاب ایران این سیاست شکل گرفته است. اگر قبل از انقلاب به شکل «قدرت زدایی» از قومیت های بومی این سرزمین بوده، بعد از انقلاب این سیاست لباسی نو به تن کرده ومردمان بومی هر قوم را به گونه ای دیگر از سرزمین هایشان دور کرده است.»

رئیس کمیسیون اجرایی دولت اهواز با اشاره به تاریخچه سیاست های تغییر بافت جمعیتی در اهواز می گوید: «سیاست «تغییر بافت جمعیتی» و«کوچ اجباری» از جمله سیاست هایی است که از سال 1304 در ایران پایه گذاری شده است و در حکومت های بعدی این سیاست ابعادی تازه یافت. تاریخ به یاد دارد و بر این امر واقف است که با انتشار نامه محرمانه از محمدعلی ابطحی، مشاور محمد خاتمی، در دوره ریاست جمهوری وی، چگونه در این نامه به سیاستهای دولت درباره کوچ اجباری مردم عرب اهواز و تغییر بافت جمعیت استان اشاره شده بود».

دکترعارف کعبی با تبیین چگونگی شکل این سیاسیت در حال حاضر بیان می کند:« می توان گفت بعد از انقلاب این سیاست شاخ و برگ های بسیاری گرفت، خشک کردن هوالعظیم، بستن سد بروی رودخانه کرخه، قطع آب و برق، اخراج مردم بومی از صنایع ملی منطقه و دستگیری جوانان و فعالین فرهنگی درمراسم بومی، کشتار جوانان در نیزارهای معشور(ماهشهر)،احداث صنایع جدید درمیان مناطق بومی، غصب اجباری زمین‌های مردم توسط دولت وشهرک سازی در مناطق بومی و حذف رسانه هایی که صدای این مردم باشند، شاخه های این سیاست هستند».

کعبی با اشاره به مقایسه رفتار اپوزیسیون‌ها با مردم عرب اهواز و سایر قومیت های فارس گفته است که«اگرچه رسانه‌های داخلی و اپوزیسیون‌های خارج و داخل کشورهیچگاه در مورد ظلمی که به این مردم روا شده را به اندازه آن رویداد پوشش نداده‌اند، به عنوان مثال؛ تیراندازی نیروهای حکومت به سوی مردم عرب تشنه غیزانیه اهواز، چندان بازتاب خبری دررسانه های ایرانی نداشت و تخریب خانه‌های مردم مستضعف «روستای ابوالفضل» توسط بنیاد مستضعفان توسط اپوزیسیون‌ها اعلام نشد. گرچه ظلمی که حکومت به مردم روا می دارد شامل تمام ایران است، اما پرسش این است که چرا همانگونه که به پوشش خبری ظلم حکومت در سایر نقاط ایران پرداخته می‌شود، این پوشش خبری و دادخواهی ها در مورد مردم عرب اهواز صدق نمی کند؟ اپوزیسیون ها برای چند نفر از اعدام شدگان عرب زندان شیبان دادخواهی کرده اند؟ آیا کسی تعداد ونام صد ها شهروندان اهوازی عرب در زندان شیبان را از زبان اپوزیسیون ها شنیده است؟

دکترعارف کعبی، رئیس کمیسیون اجرایی دولت اهواز در پایان این بیانبه خواسته است که مردم راه خود را انتخاب کنند ومردم بومی اهوازچه فارس چه عرب تنها دوراه پیش روی دارند، یا دربرابر سیاست های ضدانسانی این حکومت «مقاومت» کنند و یا دست به «کوچ و مهاجرت اجباری» از سرزمین ابا و اجدادیشان بزنند.