دمشق در حمایت از اهواز: صدای همبستگی با ملت عربی در برابر یک قرن اشغال
هم‌زمان با صدمین سالگرد اشغال کشور عربی اهواز توسط حکومت تهران، روز جمعه ۱۹ آوریل ۲۰۲۵، پایتخت سوریه صحنه تظاهراتی پرشور در مقابل ساختمان متروکه سفارت ایران بود؛ تظاهراتی که نه تنها یادآور آغاز اشغال نظامی اهواز در سال ۱۹۲۵ توسط نیروهای ایران است، بلکه پیام روشنی به جهان عرب و جامعه جهانی مخابره کرد: اهواز فراموش نشده و مردم عربی تنها نیستند.
این رویداد به ابتکار فعالان سوری و اهوازی برگزار شد و با حضور چهره‌های برجسته قبیله‌ای، سیاسی و مدنی همراه بود. در این گردهمایی، بیانیه‌ای تحت عنوان «سوری‌ها در حمایت از انقلاب عربی اهواز» قرائت شد که تأکید داشت مسئله اهواز، بخشی از وجدان و هویت مشترک عربی است.
شیخ الاسعد: اشغال اهواز، تهدیدی برای جهان عرب
در این بیانیه که توسط شیخ مدر حمد الاسعد، رئیس شورای قبایل و طوایف سوریه ارائه شد، آمده است:
«ما امروز در دمشق عرب ایستاده‌ایم تا بگوییم اهواز تنها نیست. صد سال اشغالگری پارسیان کافی است. ما از مبارزه ملت عرب اهوازی برای آزادی، استقلال و بازپس‌گیری حقوق ملی مشروعشان حمایت کامل می‌کنیم.»
وی اشغال اهواز را بخشی از یک پروژه توسعه‌طلبانه بزرگ‌تر دانست که امنیت ملت‌های عربی را تهدید می‌کند. او ضمن دعوت از اتحادیه عرب برای به رسمیت شناختن دولت عربی اهواز، از سازمان ملل نیز خواست رژیم ایران را به‌دلیل جنایات یک قرن اخیر علیه مردم اهواز، محاکمه کند.
انتخاب ساختمان بسته‌شده سفارت ایران به عنوان محل تجمع، کاملاً هدفمند بود. این نماد اعتراض به حضور مخرب حکومت تهران در جغرافیای عربی است؛ چه در قالب اشغال مستقیم همچون اهواز، چه از طریق نفوذ سیاسی-نظامی در کشورهایی چون سوریه، عراق، لبنان و یمن.
شرکت‌کنندگان با در دست داشتن پرچم اهواز و بنرهایی که سیاست‌های سرکوب، کوچ اجباری و غارت منابع طبیعی توسط ایران را محکوم می‌کردند، نشان دادند که حافظه تاریخی ملت‌ها خاموش نمی‌شود—even under occupation.
اشغال نظامی اهواز توسط ایران از آوریل ۱۹۲۵ و پس از سرنگونی حکومت شاهزاده خزعل الکعبی آغاز شد. اما آنچه پس از آن رخ داد، چیزی فراتر از تصرف جغرافیاست؛ سرکوب سیستماتیک، تحمیل هویت غیربومی، سیاست‌های آوارگی جمعی و غارت منابع غنی نفت، گاز و آب.
در حالی که اهواز منبع بیش از ۸۰٪ نفت و گاز ایران و ستون فقرات اقتصاد این کشور است، مردم بومی آن در فقر، تبعیض و محرومیت به سر می‌برند. این تناقض، نماد آشکاری از استعمار مدرن در قلب خاورمیانه است.
آیا صدای دمشق آغازگر موج جدیدی است؟
تظاهرات دمشق در حالی برگزار شد که همزمانی آن با فعالیت‌های مشابه در بروکسل و دیگر پایتخت‌های جهان، نشان از گسترش همبستگی منطقه‌ای و بین‌المللی با ملت عرب اهواز دارد. اگرچه حکومت تهران طی یک قرن تلاش کرده است که صدای ملت اهواز را خاموش کند، اما پژواک شعارهای امروز در دمشق، گواهی‌ست بر این حقیقت: مبارزه برای آزادی خاموش‌شدنی نیست.
با افزایش آگاهی جهانی و فشارهای مردمی، شاید زمان آن فرارسیده که پرسشی اساسی از نهادهای بین‌المللی و کشورهای عربی پرسیده شود:
چرا تا امروز، اشغال اهواز همچنان بدون پاسخ مانده است؟ و سکوت تا کی؟
