دلارهای جنگ و بحران‌های بازنشستگان؛ پزشکیان در کدام مسیر قدم می‌گذارد؟

جدا از اینکه در مناظرات انتخاباتی، مسعود پزشکیان به دفعات حمایت خود را از بازنشستگان مطرح نمود، در تاریخ ۱۷ تیر ۱۴۰۳ پس از پیروزی در انتخابات؛ او در یک دیدار با تعدادی از بازنشستگان قول داد که برای حل مشکلاتِ آنها هر کاری که از دستش بر می آید انجام دهد.

اما هنوز این گفتگو از ذهن بازنشستگان پاک نشده بود که فردای آن روز در خبرها خواندیم «آقای پزشکیان روز دوشنبه ۱۸ تیر در پیامی به حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، که پاسخی به پیام تبریک او به شمار می‌رود، با اشاره به پشتیانی جمهوری اسلامی از “مقاومت” گفته است این حمایت با قدرت؛ تداوم خواهد داشت».

این حمایت فقط حمایت از حسن نصرالله و چمدان چمدان دلارهایی که برای او فرستاده می شود نیست، بلکه حمایت سیاسی و مالی از گروه های نیابتی دیگری چون حماس در غزه، حوثی ها در یمن، حشدالشعبی در عراق هم می باشد با در نظر گرفتن این مسئله که پزشکیان اطمینان دارد «جنبش‌های مقاومت در منطقه اجازه نخواهند داد این رژیم (اسرائیل) به سیاست‌های جنگ‌افروزانه و جنایت‌کارانه خود علیه مردم مظلوم فلسطین و دیگر ملت‌های منطقه ادامه دهد».

اعتقاد راسخ پزشکیان به چنین حمایتی، نشان دهنده پذیرش دیگر بخشهای سیاست خارجی این حکومت نیز می باشد. نمیتوان از نیروهای نیابتی حمایت کرد و برای استفاده صلح‌آمیز و جلوگیری از استفاده نظامی از انرژی هسته‌ای با “آژانس بین‌المللی انرژی اتمی”  به توافق رسید و یا از تولید موشکهای دوربردی که قادر به حمل کلاهکهای هسته ای هستند جلوگیری کرد.

همین سیاست های جنگ افروزانه عامل تحریمها می باشند، سیاستهایی که با منافع بازنشستگان و دیگر اقشار زحمتکش این جامعه هرگز همخوانی ندارند و تنها؛ گروه های مافیایی درون حکومت هستند که از این آب گل آلود ماهی میگیرند.

پزشکیان در همان دوران انتخابات نیز گفت “برنامه ای ندارم و هرکس رئیس جمهور می شود باید همان سیاست کلی نظام را پیش ببرد”.

او در آن دوران سیاست کلی نظام را باز نکرد چرا که رقبای او هم حاضر نبودند بر سر این “سیاست کلی نظام” صحبتی بکنند؛ اما هم اکنون که او با واقعیات روبرو شده است نمیتواند سکوت کند؛ باید موضعگیری صریح خود را نسبت به تک تک مسائل درون حکومت مشخص کند.

پزشکیان بین خواسته های حسن نصرالله و خواسته های بازنشستگان یکی را باید انتخاب کند! یا باید چمدان چمدان دلار برای حسن نصرالله بفرستد و یا بازنشستگان را از زیر خط فقر نجات دهد! بین ساختن موشکهای دوربرد و بازسازی صندوقهای بازنشستگان یکی را باید انتخاب کرد! یا باید اورانیوم را غنی کرد و یا سفره یازنشستگان را، نمیتوان هر دو را با هم غنی کرد!

وقتی پزشکیان سیاست خارجی موجود را ادامه میدهد؛ نشان میدهد نه میخواهد و نه میتواند اقتصاد سیاه و زیر زمینی که خواهان حفظ شرایط موجود میباشد را به کنترل خود درآورد! ستاد اجرایی امام، بنیاد مستضعفین؛ بنیاد شهید، قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء، آستان قدس رضوی و بسیاری از گروه های مافیایی شناخته شده و شناخته نشده؛ در اقتصاد کشورِ ما یکه تازی میکنند و پزشکیان بدون هیچگونه اعتراضی همچون رئیس جمهورهای پیشین باید بر عملکرد این نهادها مهر تایید بزند!!

نمیتوان هم بر عملکرد این نهادها و گروههای مافیایی مهر تایید زد و هم از منافع بازنشستگان دم زد!

پزشکیان در چارچوبی کار میکند (او خود این مسئله را خوب میداند) که سرلشکر سپاه پاسداران حکومت تهران سید یحیی صفوی صراحتا اعلام کرد که علاوه بر سه قوه مجریه، مقننه و قضایی، قوه چهارمی نیز وجود دارد بنام “قوه مسلح”. آگاهی پزشکیان از همین قوه چهارم است که کلمه “باید” را در جمله خود بکار میبرد «هرکس رئیس جمهور میشود “باید” همان سیاست کلی نظام را پیش ببرد».

چنین رئیس جمهوری هرگز بی اراده نیست بلکه او با اراده کامل بدنبال اجرا کردن سیاستهایی میباشد که تا کنون بازنشستگان و دیگر اقشار زحمتکش این جامعه را بخاک سیاه نشانده اند.

بنابراین با انتخاب رئیس جمهور جدید که تغییری در “سیاست کلی نظام” ایجاد نمیشود، بازنشستگان باید همچنان به مطالبه گری خود ادامه دهند و همواره در کف خیابان حضور داشته باشند!

نویسنده : اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)