در زندان «شیبان» اهواز، «قتلگاه زندانیان سیاسی» چه می‌گذرد
بسیاری حقایق زندان شیبان اهواز همراه با زندانیانی که شکنجه و بعد اعدام شده اند برای همیشه دفن شده است.
آنچه میخوانید حقایق تکاندهنده و هولناک از زندان شیبان اهواز است که توسط کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام، از طریق مصاحبه و دریافت گزارشهای تنی چند از زندانیانی که سالها در این زندان، دوران حبس خود را گذرانده‌اند، تهیه شده است.
روشن است آنچه گفته می شود همه آنچه که در این زندان علیه زندانیان اعمال می شود، نیست. چرا که بسیاری از زوایای درون این زندان، شکنجه‌ها و صحنه های ضدانسانی اعدام زندانیان، قابل دیدن نیست و بسیاری شاهدان یا خودشان اعدام شده اند و یا از بیان آنچه دیده اند شرم میکنند و حاضر به تکرار آن صحنه ها حتی در ذهن و زبان خود نیستند. بنابراین همکاران ما تلاش کرده اند تا آنچه را که بدست آمده در اختیار سایر فعالان حقوق بشری و زندانیان و همچنین وجدانهای بیدار قرار دهند. با آرزوی اینکه این گزارش به همت سایر زندانیان و شاهدان به مرور تکمیل شود.
زندان شیبان در کیلومتر ۱۲ جاده اهواز- مسجد سلیمان (پس از شهر شیبان) واقع شده است.مساحت این زندان تقریبا ۵ هکتار میباشد. در این زندان ۱۰ بند وجود دارد. علاوه بر این بهداری، کارگاه، بخش اداری و فروشگاه مرکزی در این مجموعه قرار دارند.
دیواری دورتادور زندان کشیده شده است که ارتفاع آن ۶متر میباشد. این دیوارها تقریبا ۳۰متر با ساختمان های داخل زندان فاصله دارند.
ظرفیت این زندان حدود 3هزار و200 نفر است. اما بیشتر اوقات آمار زندانیان محبوس در این زندان بیشتر از ظرفیت آن است و گاه تا 4هزار و 500 نفر هم افزایش پیدا می‌کند.
در این زندان از بهداشت، آب گرم و حداقلهای امکانات، خبری نیست و زندانیان در سخت ترین شرایط دوران حبس خود را می گذرانند. طبقه بالای قرنطینه، انفرادی است. ولی سلول انفرادی که در بند ۱ است در قسمت جلوی خوابگاه سربازها قرار دارد.
در محل درب ورودی و قسمت درب افسر خارجه فقط کارمندها هستند و اگر زندانی به این قسمت برود تا حد مرگ شکنجه میشود.
بندهای زندان: «بند ۱: انفرادی»، «بند ۲: قرنطینه»، «بند ۳: متادون و هپاتیتی»، «بند ۴:مخصوص زندانیان جرائم محاربه و سرقت مسلحانه»، «بند ۵: زندانیان سیاسی»، «بند ۶:زندانیان عادی»، «بند ۷: زندانیان عادی»، «بند ۸: زندانیان سیاسی – عقیدتی»، «بند ۹: زندانیان جرائم اجتماعی»، «بند۱۰: زندانیان جرائم اجتماعی» .
بندهای ۶ و ۷ بیشترین آمار زندانیان را دارد.در زندان شيبان دو بند برای زندانیان سياسي عقيدتي وجود دارد. بند شماره ۵ و شماره ۸. این دو بند هیچگونه امکانات رفاهی و بهداشتی ندارد.هر بند دارای ۸ اتاق ۴*۵ میباشد و آمار هر اتاق بین ۲۰ الی ۲۸ نفر میباشد.
مسئولیت بندهای سیاسی معمولا زیر نظر حفاظت زندان است که مستقیما با اطلاعات در ارتباط است. هیچ گونه کتابی وارد زندان نمیشود. هرگونه درخواست زندانی سیاسی بایستی از هزارتوی سپاه و اطلاعات رد شود. در زندان امکان تلفن امتیاز برای زندانی سیاسی میباشد.
در زندان شیبان آزار و اذیت زندانیان سیاسی-عقیدتی با فشارهای روحی روانی تا جسمی همراه است. قطع تلفن زندانی یکی دیگر از فشارهایی است که بر زندانیان سیاسی اعمال میشود. همچنین فشار به خانواده زندانی تا زندانی مجبور شود تن به خواست های زندان بدهد.
قبلا روزهای چهارشنبه ملاقات بود. ملاقات همیشه در کابین بود. ملاقات حضوری اکیدآ ممنوع است. ملاقاتهای حضوری فقط برای زیر فشار گذاشتن زندانیان است. بعنوان مثال مطالبات قانونی زیادی زندانیان دارند که زندان تامین نمی کند و زندانیها مجبور می شوند دست به اعتصاب بزنند. برای اینکه زندانی تحت فشار باشد و مطالبه ای نداشته باشد از طریق ملاقات او را زیر فشار می گذارند.
از طریق ملاقاتهای خصوصی زندانیانی که متاهل هستند را تحت فشار می گذارند. در زندان حتی تلفن را امتیاز محسوب می کنند.زمان تماس تلفنی در زندان تقسیم شده و به هر نفر کمتر از ۷ دقیقه زمان بیشتر میرسد. ۲ یا ۳ باجه تماس تلفنی دارد. برای دو بند ۵ و ۸ که ظرفیتشان پر شده است. بخصوص بند ۵ که کوچک است و ۶ اتاق دارد. شماره های تماس در کارتها وارد شده است و بیشتر نمیشود ارتباط گرفت. علت اینکه تماس ها را محدود کرده اند اینست که از درز اخبار به بیرون جلوگیری کنند.
دستگاه اعدام از کارون به سپیدار منتقل شده است. زندانیان با جرائم عادی را برای اعدام به زندان سپیدار و زندانیان سیاسی را برای اعدام به اداره اطلاعات میبرند. اداره اطلاعات نزدیک چهارشیر جنب بیمارستان ابوذر واقع شده که تقریبا تمام این منطقه متعلق به سپاه یا اطلاعات است.
در زمان اوج انتشار و همه گیری ویروس کرونا در زندان، هیچگونه امکانات بهداشتی در اختیار زندانیان قرار نداشت. بیشتر زندانیان کرونا گرفتند. وضعیت بد تغذیه و عدم وجود امکانات بهداشتی بر مشکلات زندانیان در زمان کرونا اضافه نموده است.
زندانی عادی تقریبا برای زندان بعنوان یک برده به حساب می آید و زندانی نوجوان و زندانی ۲۰ ساله، توسط زندانی های پولدار و خلافکار و با آگاهی اداره زندان، خرید و فروش میشود.
بعضی از جوانها وقتی با حبس های سنگین وارد زندان میشوند، به سفارش آگاهی اداره زندان و توسط اداره زندان به آن ها تجاوز میشود. زندانیان عادی را در صورتی که اعتراض یا مطالبه گری کنند، به انفرادی میفرستند و آنجا به زندانی تجاوز میکنند تا او را ساکت کنند.
با ورود به زندان، چه جوان و چه بزرگسال به اجبار به آنها سهمیه متادون با پرداخت مبلغی پول داده می شود. این کار برای آن است که زندانی تحت کنترل باشد ، بعضیها زیر بار نمی روند. مسئول بهداشت زندان، اول صبح متادون توزیع می کند. بعضی از زندانی ها که پول تهیه متادون را ندارند، از دهان دوستانشان به دهنشان میدهند.
حوالی سال ۹۵ هیأتی از طرف سپاه به زندان آمد و با زندانیانی که حبس های سنگین داشتند جلسه‌ای گذاشت. در این جلسه به زندانیان گفته شد هر کس که میخواهد آزاد شود باید به سوریه برود و آنجا بجنگد.
در زندان مرکزی شیبان یکی از شیوه های تنبیه اینست که در حیاط زندان با لوله سبز به جان زندانی می افتند تا تمام زندانی ها او را ببینند.
دست زندانی را با دستبند به یک فنس دیواری سیمی که جنب اتاق مدیر داخلی قرار دارد می بندند تا نتواند برای ساعت ها بنشیند. حتی در زمستان هم برای یکی دو روز زندانی را به این شکل می بندند.
در اداره اطلاعات درون اتاق تحقیق یک حلقه آهنی روی زمین قرار دارد. این حلقه را به انگشت زندانی با سیم می پیچند و سپس از شوکر استفاده می کنند.
زندانی از صبح تا شب در استرس است که مورد تجاوز قرار نگیرد.
شکر را با آب گرم مخلوط می کنند و یا با روغن داغ، روی سر زندانی میریزند. تقریبا در بند های ۶ و ۷ و ۹، پر است از زندانیانی است که سوخته اند.
شکنجه گران روح زندانیان را می کشند قبل از اینکه جسمشان را بکشند.
در سالهای گذشته بندی به نام بند۵ وجود داشت این بند دو طبقه داشت که تعداد زندانیان محبوس در آن، بیشتر از ۱۰۰۰ نفر بود. این بند پر بود از زندانیانی که ایدز گرفته بودند. در این بند همجنس بازی تقریبا علنی بود. زندانیانی که به هپاتیت ایدز مبتلا بودند تیغ بدست بودند و برای یک سیگار تهدید میکردند که اگر سیگار بهشان نرسد خونشان و را به طرف مقابلشان میزنند.
به زندانیان سیاسی نمیتوانند دست بزنند و تعدادی از آنها را از بند سیاسی به بند ۵ میفرستادند و زندانیان عادی را اجیر می کردند که با کثیف ترین کلمات به آنها حمله کنند.
در حال حاضر برای اذیت و آزار، زندانیان سیاسی را به بندهای دیگر مثل بند ۶ و ۷ و ۹ که مخصوص زندانیان عادی است میفرستند که هر لحظه ممکن است در درگیری های احتمالی بین زندانیان آسیب ببینند و یا کشته شوند.
همان شیوه که در زندان کارون انجام می شد الان در بند ۳ زندان شیبان نیز هست. در حال حاضر زندانیان مبتلا به هپاتیت و همچنین آنهایی که متادون مصرف می کنند، در بند ۳ و ۴ که کنار بند ۵ قرار دارد محبوس هستند.
