«خدانور لجعی» با دستان بسته به میله، نماد ظلم آشکار «حکومت تهران» به ملل غیر فارس

خدانور لجعی یکی ازجوانان بلوچ ساکن محله شیرآباد زاهدان در بلوچستان جغرافیای ایران متولد۱۰ مهر ۱۳۷۴  است که پس از اعتراضات «جمعه خونین زاهدان» توسط شلیک نیروهای سرکوبگر حکومت تهران با سلاح جنگی مجروح شده و در تاریخ ۱۰ مهر ۱۴۰۱ در بیمارستان زاهدان به طرز مشکوک و مرموزی به قتل رسیده است.

خدانور لجه‌ای یک روز پس از «جمعه خونین زاهدان» که در آن نمازگزاران بلوچ توسط حکومت تهران قتل و عام شدند،مورد شلیک سلاح جنگی ماموران سرکوبگر حکومت تهران قرار می گیرد سپس مردم حاضر در صحنه او را به بیمارستان منتقل نموده‌اند.

منابع محلی گزارش داده‌اند که خدانور بعد از انتقال به بیمارستان زنده بوده و گلوله جنگی شلیک شده به نزدیک نخاع وی اصابت کرده بوده است و پاهایش بی‌حس بوده است. دکتر وقت بیمارستان گفته است که نیازی به عملیات جراحی و عمل ندارد و اگر تیر در محل بماند زود خوب خواهد شد.

به گزارش این منابع،خدا نورکه در بیمارستان زاهدان وابسته به سپاه بستری شده است قبل از به قتل رسیدن به پرستارش می گوید که « تو به من یک آمپولی تزریق کرده‌ای که من اینقدر گیج و منگ شدم» و بعد از آن به طرز مشکوک و مرموزی جان سپرده و  به قتل رسیده‌ است.

یکی از بستگان خدانور گفته است: این تصویری که از دستان بسته او  به میله منتشر شد، قدیمی است همیشه در بلوچستان رفتار ماموران حکومت تهران با بلوچ ها خیلی بد و تحقیرانه بوده است.علت آن هم این است که پیشتر خدانور با فرزند یک بسیجی نزاع لفظی داشته و خانواده این بسیجی به دلیل ارتباط با حکومت تهران توانستند با نفوذ و دادن رشوه 30 میلیونی حکم جلب او را بگیرند و خدانور را توسط ماموران انتظامی حکومت شکنجه و آزار بدهند و بعد تصویر دست بسته او را خودشان منتشر کنند تا او را تحقیر کنند.

او افزوده است:خدا نور  از ساعت دو شب تا هفت صبح به میله بسته شده است و مدام  او را کتک زده‌اند و در هنگامی که به میله بسته بوده است تقاضای آب کرده است و مامور حکومت تهران یک لیوان آب آورده بود و با فاصله گذاشته تا او آب را ببیند ولی نتواند بردارد.

خدانور لجعی این جوان بلوچ  همچون دیگرملیت های غیر فارس در جغرافیای ایران در حیات خود ستم‌های گوناگونی را از طرف حکومت تهران تجربه کرده است. از ستم اتنیکی به دلیل بلوچ بودن، اهل تسنن بودن، غیر فارس بودن، نداشتن حق تصمیم گیری بر سرنوشتش، و غارت شدن اموال منطقه‌اش توسط حکومت تهران و حاشیه نشین بودن.

این موارد حیات او را سخت و کوتاه کرد، و تنها بارقه امید آنجا است که خدانور به حاشیه رانده نشده و به تاریخ آزادی خواهانه‌ی ملل جغرافیای ایران برای آزادی وارد شده است و نام او در کنار نام «مهسا امینی» دختر کورد اهل سقز مطرح شده است.

یک هنرمند گمنام، این اثر را به یاد خدانور لجعی، شهروند بلوچ ساخته که در محوطه زندان به جرم بلوچ بودن شکنجه شده است و تا صبح به میله پرچم بسته شده بوه است.