
خامنهای میگوید دعوت ترامپ به مذاکره با تهران برای «فریب افکار عمومی» است
در حالی که دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، از طریق امارات پیامی برای مذاکره با تهران ارسال کرده است، علی خامنهای، رهبر حکومت تهران، این دعوت را «فریب افکار عمومی» خواند و بار دیگر بر موضع خود مبنی بر عدم مذاکره با آمریکا تأکید کرد. این اظهارات در شرایطی مطرح میشود که فشارهای بینالمللی بر تهران افزایش یافته و برخی نشانهها حاکی از تغییرات احتمالی در رویکرد سیاست خارجی ایالات متحده نسبت به ایران است.
خامنهای در اظهارات خود تلاش کرد پیشنهاد ترامپ را اقدامی نمایشی جلوه دهد و ادعا کرد که آمریکا صرفاً به دنبال مقصر جلوه دادن ایران در افکار عمومی جهانی است. او با اشاره به خروج آمریکا از برجام در سال ۱۳۹۷، مذاکره مجدد را بیفایده دانست و بر سیاست مقاومت در برابر «دولتهای قلدر» تأکید کرد.
این موضعگیری، در کنار مخالفت مسعود پزشکیان، رئیسجمهور حکومت تهران، نشان میدهد که هرگونه گفتوگو با واشنگتن در ساختار فعلی حکومت عملاً غیرممکن است. در حالی که برخی ناظران معتقدند مذاکره میتواند راهی برای کاهش تنشها و برونرفت از بحران اقتصادی باشد، خامنهای همچنان استراتژی تقابل را دنبال میکند.
در مقابل، دونالد ترامپ پس از ارسال نامه خود، در اظهاراتی معنادار اعلام کرد که «خیلی خیلی زود اتفاقاتی در مورد ایران خواهد افتاد» و «روزهای جالبی در پیش است». این سخنان را میتوان بهعنوان هشداری به حکومت تهران تلقی کرد که در صورت ادامه رویکرد تقابلی، ممکن است با اقدامات سختتری از سوی آمریکا مواجه شود.
تهران در پاسخ اعلام کرده است که «تا زمانی که سیاست فشار حداکثری آمریکا ادامه داشته باشد»، مذاکرهای صورت نخواهد گرفت. اما در عمل، سیاستهای واشنگتن نشان داده است که این فشارها نهتنها کاهش نمییابند، بلکه احتمالاً در قالب تحریمهای شدیدتر یا حتی اقدامات نظامی تشدید خواهند شد.
خامنهای در سخنان اخیر خود به کشته شدن رهبران حماس و حزبالله اشاره کرد و مدعی شد که این رویدادها تأثیری بر قدرت منطقهای حکومت تهران نداشته است. اما واقعیتهای میدانی حاکی از آن است که حکومت تهران در منطقه با چالشهای جدی روبهرو شده است. کاهش نفوذ ایران در سوریه، افزایش فشارها بر گروههای نیابتی، و افزایش حضور نظامی آمریکا و متحدانش، همگی نشانههایی از محدود شدن دامنه نفوذ حکومت تهران هستند.
رد صریح مذاکره از سوی خامنهای و تأکید بر سیاست تقابل، حکومت تهران را بیش از پیش در مسیر انزوا قرار داده است. با ادامه فشارهای آمریکا و افزایش بحرانهای اقتصادی داخلی، دیر یا زود حکومت تهران با شرایطی مواجه خواهد شد که ناچار به تجدیدنظر در سیاستهای خود شود. سؤال اساسی این است که آیا حکومت تهران پیش از آنکه تحت فشارهای خارجی و داخلی مجبور به پذیرش مذاکره شود، تغییری در رویکرد خود خواهد داد، یا اینکه همچنان مسیر تقابل را تا مرز یک بحران جدیتر ادامه خواهد داد؟