خامنه‌ای با لحنی تهدیدآمیز معترضان را به سرکوب هشدار داد
علی خامنه‌ای، رهبر حکومت تهران، در تازه‌ترین اظهارات خود بار دیگر رویکرد سرکوبگرانه حکومت را آشکار کرد و به‌طور مستقیم معترضان را تهدید کرد. او تأکید کرد که هرگونه اعتراض و قیام مردمی با برخورد قاطع مواجه خواهد شد، پیامی که نشان از افزایش نگرانی‌های حکومت از شکل‌گیری موجی تازه از نارضایتی‌ها در جغرافیای ایران دارد.
هراس حکومت از اعتراضات گسترده
تهدیدهای خامنه‌ای در شرایطی مطرح می‌شود که نارضایتی عمومی از وضعیت اقتصادی، فشارهای اجتماعی، فساد ساختاری و سرکوب سیاسی به بالاترین سطح خود رسیده است. در ماه‌های اخیر، بحران‌های مختلف از جمله بحران آب، افزایش فقر، سرکوب فعالان مدنی و تشدید فشارهای امنیتی بر معترضان باعث خشم گسترده مردم شده است. حکومت تهران که طی سال‌های گذشته با سرکوب گسترده اعتراضات تلاش کرده کنترل خود را حفظ کند، اکنون بار دیگر به تهدید و ارعاب متوسل شده است.
سرکوب به‌عنوان ابزار بقای حکومت
حکومت تهران در سال‌های گذشته نشان داده است که در مواجهه با هر گونه اعتراض، سرکوب و برخورد خشونت‌آمیز را به‌عنوان اولین گزینه انتخاب می‌کند. نمونه‌هایی از این برخورد را می‌توان در سرکوب اعتراضات سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و اعتراضات گسترده ۱۴۰۱ مشاهده کرد، که در آن‌ها نیروهای امنیتی و نظامی با استفاده از گلوله جنگی، بازداشت‌های گسترده و فشارهای امنیتی تلاش کردند تا جنبش‌های اعتراضی را خاموش کنند.
اکنون، با افزایش فشارهای داخلی و بین‌المللی، به‌نظر می‌رسد حکومت بیش از هر زمان دیگری از فوران خشم عمومی هراس دارد. تهدیدهای اخیر خامنه‌ای را می‌توان نشانه‌ای از ضعف و تزلزل درونی رژیم دانست؛ چرا که نظام‌های سیاسی باثبات نیازی به تهدید و سرکوب گسترده ندارند، بلکه از طریق اصلاحات و گفت‌وگو تلاش می‌کنند نارضایتی‌ها را کاهش دهند.
با توجه به شرایط کنونی، به نظر می‌رسد که موج اعتراضات در ایران فروکش نکرده و احتمالاً با شدت بیشتری در آینده ادامه خواهد یافت. سرکوب گسترده در گذشته، هرچند باعث کاهش موقت اعتراضات شده، اما ریشه‌های خشم و نارضایتی را از بین نبرده است. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت نه‌تنها مانع از قیام‌های مردمی نخواهد شد، بلکه زمینه را برای خیزش‌های بزرگ‌تر فراهم خواهد کرد.
سخنان تهدیدآمیز خامنه‌ای نشان‌دهنده نگرانی عمیق حکومت از وقوع اعتراضات جدید و احتمال تکرار تجربه‌های گذشته است، اما آیا سرکوب می‌تواند برای همیشه راه‌حلی برای مهار نارضایتی‌های عمومی باشد؟
