حمله پهپادی اسرائیل به جنوب بیروت؛ ترور یکی از اعضای برجسته گروه «الجماعه الاسلامیه» به نام حسین عزت محمد عطوی
صبح چهارشنبه، ارتش اسرائیل با تأیید حمله پهپادی به شهر ساحلی حارث النعام در جنوب بیروت، اعلام کرد یکی از اعضای برجسته گروه «الجماعه الاسلامیه» به نام حسین عزت محمد عطوی در این حمله کشته شده است. تل‌آویو مدعی است عطوی علاوه بر ارتباط نزدیک با حماس در لبنان، در تدارک و هدایت حملات علیه اسرائیل نقش محوری داشته است.
در نگاه نخست، این عملیات بخشی از سیاست اسرائیل در چارچوب ترورهای هدفمند به‌نظر می‌رسد؛ سیاستی که تل‌آویو از سال‌ها پیش، علیه چهره‌های نظامی و امنیتی وابسته به جریان‌های مقاومت در منطقه دنبال کرده است. اما نکته مهم‌تر آن است که مرزهای درگیری از غزه فراتر رفته و اکنون به عمق خاک لبنان کشیده شده است؛ جایی که اسرائیل آشکارا اهدافی را در جنوب بیروت، آن هم در فاصله‌ای نسبتاً دور از مرزهای شمالی خود، هدف قرار می‌دهد.
ترور عطوی، اگرچه در ظاهر حمله‌ای تاکتیکی علیه یک فرمانده میدانی است، اما در سطحی کلان‌تر، پیامی استراتژیک به لبنان، حماس و حتی حزب‌الله دارد. اسرائیل با چنین اقداماتی تلاش می‌کند نشان دهد که هیچ‌کس، در هیچ نقطه‌ای از لبنان یا منطقه، در امان نیست؛ حتی اگر در پوشش گروه‌هایی چون الجماعه الاسلامیه فعالیت کند.
از سوی دیگر، این حمله ممکن است در چارچوب افزایش فشارها بر محور مقاومت در لبنان ارزیابی شود. اسرائیل با گسترش جغرافیای حملات خود، در واقع در حال آزمودن سطح پاسخ متقابل طرف مقابل است؛ به‌ویژه در شرایطی که جبهه شمالی در ماه‌های اخیر بارها دستخوش درگیری‌های پراکنده شده است.
نکته نگران‌کننده آن است که حملات این‌چنینی، حتی اگر با موفقیت عملیاتی همراه باشند، ممکن است به تشدید تنش‌ها و انتقال مستقیم درگیری به خاک لبنان منجر شوند. در چنین شرایطی، امکان واکنش تلافی‌جویانه حماس یا حزب‌الله به‌ویژه از مناطق مرزی، افزایش می‌یابد و مسیر تقابل به درگیری فرامرزی گسترده‌تر سوق داده می‌شود.
در شرایطی که منطقه در وضعیت التهاب دائمی قرار دارد، حمله پهپادی اسرائیل به جنوب بیروت، یک اقدام تاکتیکی اما با تبعات ژئوپلیتیکی بلندمدت است. ترور عطوی، اگرچه ممکن است بخشی از یک عملیات امنیتی هدفمند باشد، اما خطر شکستن خطوط قرمز نانوشته بین اسرائیل و بازیگران لبنانی را به همراه دارد؛ مسیری که در صورت تداوم، می‌تواند دامنه بحران را به‌گونه‌ای گسترش دهد که دیگر مهار آن به سادگی ممکن نباشد.
