ترک شغل سالانه ۴۰۰۰ پرستار در جغرافیای ایران
در شرایطی که بیمارستان‌ها با کمبود شدید کادر درمانی مواجه هستند، آمارها نشان می‌دهد که سالانه ۴۰۰۰ پرستار در ایران شغل خود را ترک می‌کنند. علاوه بر این، ۵۰ هزار پرستار خانه‌نشین به دلیل شرایط نامناسب شغلی حاضر به بازگشت به کار نیستند. این مسئله نشان‌دهنده بحران عمیق در نظام سلامت کشور و بی‌توجهی حکومت تهران به وضعیت پرستاران است.
چرا پرستاران از کار خود استعفا می‌دهند؟
طبق اظهارات مقام‌های صنفی، دلایل موج خروج پرستاران از بیمارستان‌ها شامل موارد زیر است:
- حقوق پایین و ناعادلانه: حقوق پرستاران در مقایسه با هزینه‌های بالای زندگی و تورم سرسام‌آور پایین‌تر از حد استاندارد است.
- فشار کاری شدید و اضافه‌کاری اجباری: کمبود نیرو در بیمارستان‌ها باعث شده که پرستاران مجبور به ساعات طولانی اضافه‌کاری شوند.
- نبود امنیت شغلی: بسیاری از پرستاران قراردادهای موقت و غیررسمی دارند که امکان تعدیل نیرو در هر زمان را برای بیمارستان‌ها فراهم می‌کند.
- فرسودگی شغلی و نبود امکانات رفاهی: حجم بالای کار، کمبود تجهیزات، و فشار روحی ناشی از شرایط بحرانی در بیمارستان‌ها، بسیاری از پرستاران را به ترک حرفه خود یا مهاجرت به کشورهای دیگر واداشته است.
پرستاران خانه‌نشین؛ چرا بازنمی‌گردند؟
در حالی که بیمارستان‌ها با کمبود نیرو مواجه‌اند، ۵۰ هزار پرستار در ایران حاضر به بازگشت به کار نیستند. دلیل اصلی این موضوع عدم جذابیت شغلی در نظام سلامت ایران است. شرایط سخت کار، حقوق پایین، و نبود آینده شغلی مطمئن باعث شده که پرستاران یا به کارهای دیگر روی بیاورند یا به فکر مهاجرت باشند.
کشورهای دانمارک، آلمان، کانادا و استرالیا از جمله مقاصد محبوب پرستاران ایرانی هستند. در این کشورها، حقوق و مزایای پرستاران چند برابر ایران است و امنیت شغلی بالایی دارند. به همین دلیل، پرستاران ایرانی به جای ماندن در سیستم درمانی بحران‌زده ایران، به دنبال فرصت‌های بهتر در خارج از کشور هستند.
در حالی که حکومت تهران میلیاردها دلار صرف حمایت از گروه‌های نیابتی خود در منطقه می‌کند، سیستم درمانی کشور با بحران کمبود پرستار روبه‌روست. نادیده گرفتن مطالبات کادر درمان، نه‌تنها به فرسودگی و مهاجرت پرستاران منجر شده، بلکه کیفیت خدمات درمانی در بیمارستان‌ها را به شدت کاهش داده است.
اگر سیاست‌های کنونی ادامه یابد، بحران سلامت در ایران عمیق‌تر خواهد شد.خروج پرستاران از سیستم درمانی، منجر به کاهش کیفیت خدمات پزشکی و افزایش مشکلات بیماران می‌شود.با توجه به شرایط اقتصادی و نبود انگیزه‌های شغلی، روند مهاجرت پرستاران تشدید خواهد شد.
در حالی که کشورهای دیگر با ارائه حقوق مناسب و شرایط کاری مطلوب، پرستاران ایرانی را جذب می‌کنند، حکومت تهران همچنان به بی‌توجهی خود نسبت به این بحران ادامه می‌دهد. آیا نظام سلامت ایران، قادر به جبران این کمبود نیروی متخصص خواهد بود، یا این بحران به یک فروپاشی کامل در حوزه بهداشت و درمان منجر خواهد شد؟
