تبعیض سیستماتیک حکومت تهران علیه نیروهای بومی در مناطق صنعتی اهواز

مناطق صنعتی و اقتصادی اهواز، با وجود برخورداری از ظرفیت‌های بی‌نظیر، همچنان شاهد تبعیض سیستماتیک علیه نیروهای بومی و مردم عرب اهوازی هستند. حکومت تهران، با سیاست‌هایی که عملاً سهم مردم بومی را در این مناطق به حداقل رسانده، از انتخاب آن‌ها برای پست‌های کلیدی خودداری می‌کند. این روند، علاوه بر ایجاد نارضایتی‌های گسترده در میان جامعه عرب اهوازی، موجب اتلاف منابع انسانی ارزشمند در این مناطق شده است.

محدودیت نیروهای بومی به پست‌های پایین‌رتبه

در ساختار اداری و صنعتی اهواز، نیروهای بومی و عرب اهوازی، حتی با داشتن مدارک بالای تحصیلی، اغلب در پست‌هایی همچون حراست و نگهبانی نگه داشته می‌شوند. این سیاست تبعیض‌آمیز، بسیاری از استعدادهای این جامعه را که می‌توانستند نقش موثری در توسعه منطقه ایفا کنند، در موقعیت‌های شغلی پایین‌رتبه و بی‌اثر محدود کرده است.

تغییر هویت برای بقا در محیط کاری

یکی از واقعیت‌های تلخ این تبعیض، فشار غیرمستقیم بر نیروهای بومی برای تغییر فامیل و حذف هویت عربی از نام خانوادگی‌شان است. این اقدام که در ظاهر راهی برای کاهش تبعیض به نظر می‌رسد، نیز نتوانسته است دسترسی نیروهای بومی به پست‌های کلیدی را تضمین کند. بسیاری از این افراد، حتی پس از تغییر فامیل و از دست دادن هویت فرهنگی خود، همچنان از دستیابی به فرصت‌های برابر محروم می‌مانند.

تاثیرات اجتماعی و اقتصادی

این سیاست‌های تبعیض‌آمیز تاثیرات مخربی بر جامعه عرب اهوازی داشته است. از یک سو، نارضایتی و احساس بی‌عدالتی در میان مردم افزایش یافته و از سوی دیگر، سرمایه انسانی بومی، که می‌توانست در مسیر توسعه منطقه‌ای و ملی نقش‌آفرین باشد، به حاشیه رانده شده است. عدم استفاده از ظرفیت‌های بومی در پست‌های مدیریتی و کلیدی، نه تنها به نفع توسعه منطقه نیست، بلکه موجب ضعف در مدیریت منابع و کاهش بهره‌وری نیز شده است.

در شرایطی که مناطق صنعتی اهواز از اهمیت استراتژیک برای اقتصاد جغرافیای ایران برخوردارند، ضروری است که حکومت تهران سیاست‌های خود را در قبال نیروهای بومی مورد بازنگری قرار دهد. اختصاص پست‌های کلیدی به نیروهای متخصص بومی، نه تنها موجب افزایش اعتماد عمومی و کاهش تبعیض می‌شود، بلکه بهره‌وری و کارآمدی این مناطق را نیز به طور چشمگیری بهبود خواهد بخشید.

حکومت تهران باید به جای تداوم سیاست‌های تبعیض‌آمیز، به توانمندسازی و مشارکت نیروهای بومی در ساختارهای مدیریتی و صنعتی اهواز بپردازد. تنها از این طریق می‌توان از ظرفیت‌های انسانی و اقتصادی این منطقه به شکلی موثر استفاده کرد و زمینه‌ساز توسعه پایدار و عادلانه شد.

نویسنده : سعیده بندر