بازداشت، بلاتکلیفی و بی‌اطلاعی از سرنوشت مجدد اشکان حسینی و فرشید محسنی
اشکان حسینی، ۴۰ ساله، و فرشید محسنی، دو شهروند تهرانی که در اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ بازداشت شده بودند، روز یکشنبه دوازدهم اسفند ماه بار دیگر توسط نیروهای اطلاعات بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شدند. این اقدام، در ادامه روند سرکوب اعتراضات مردمی در جغرافیای ایران، نگرانی‌های گسترده‌ای را در میان خانواده‌ها و فعالان حقوق بشر ایجاد کرده است.
با گذشت دوازده روز از بازداشت این دو شهروند، خانواده‌های آنها در تلاش برای کسب اطلاعات در خصوص وضعیت و سرنوشت عزیزانشان هستند، اما تاکنون هیچ‌گونه اطلاع دقیقی در خصوص دلایل بازداشت، اتهامات مطروحه یا محل نگهداری آنها منتشر نشده است. این سکوت و عدم شفافیت، که به‌ویژه در قبال بازداشت‌های سیاسی و حقوق بشری مشاهده می‌شود، همواره از سوی نهادهای حقوق بشری به عنوان نقض حقوق اساسی افراد و نقض قوانین بین‌المللی محکوم شده است.
بازداشت‌های بی‌اطلاع و غیرشفاف همواره در تاریخ اعتراضات مردمی ایران به عنوان ابزاری برای سرکوب اعتراضات و تسلط بیشتر بر فعالان سیاسی و اجتماعی استفاده شده است. اما این‌گونه بازداشت‌ها نه‌تنها موجب افزایش تنش‌ها و اعتراض‌ها نمی‌شود، بلکه انتقادات داخلی و بین‌المللی را نسبت به نقض حقوق بشر و سرکوب آزادی‌ها شدت می‌بخشد.
دستگاه‌های امنیتی ایران که معمولا از اتهامات مبهم و غیررسمی برای بازداشت فعالان اجتماعی استفاده می‌کنند، همچنان در مورد دلایل بازداشت این دو شهروند تهرانی هیچ‌گونه شفافیتی ارائه نکرده‌اند. این نوع بازداشت‌ها به شدت خانواده‌ها و فعالان حقوق بشری را نگران کرده است که آیا این افراد نیز همچون بسیاری دیگر از بازداشت‌شدگان اعتراضات گذشته، دچار فشارهای جسمی و روحی خواهند شد.
وضعیت غیرشفاف و بلاتکلیف این دو بازداشت‌شده، همچون بسیاری از پرونده‌های مشابه در ایران، نیازمند توجه و پیگیری جدی از سوی سازمان‌های حقوق بشری و جامعه بین‌المللی است. به نظر می‌رسد که این‌گونه اقدامات نه تنها امنیت فردی را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز نقض حقوق بشر در سطح گسترده‌تری باشد. انتظار می‌رود که سازمان‌های حقوق بشری و رسانه‌ها به‌ویژه در این شرایط به طور فعال از سرنوشت این دو شهروند و سایر بازداشت‌شدگان اعتراضات مطلع شده و فشارهایی برای شفافیت و آزادی آنها وارد کنند.
در مجموع، بازداشت مجدد اشکان حسینی و فرشید محسنی نقطه‌ای دیگر از روند سرکوب‌های مستمر در جغرافیای ایران است که نیاز به توجه جهانی و اقدامات فوری از نهادهای حقوق بشری دارد.
