در حالی که مسعود پزشکیان، رئیس مجلس شورای اسلامی، مخالفت خود را با مذاکره اعلام کرده، یک کانال نظامی آمریکایی نزدیک به دولت ترامپ در واکنشی تهدیدآمیز اعلام کرد: “باشه، بمب‌افکن‌های B-52 را می‌آوریم.”
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که تنش‌ها میان حکومت تهران و ایالات متحده به‌ویژه پس از افزایش تحریم‌ها و حملات پراکنده در منطقه، به مرحله جدیدی وارد شده است.
دولت ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری خود، سیاست فشار حداکثری را علیه تهران دنبال می‌کرد و بازگشت این لحن تهدیدآمیز، این گمانه را تقویت می‌کند که گروه‌های نزدیک به او همچنان به دنبال افزایش فشارهای نظامی و تحریم‌های شدیدتر علیه حکومت تهران هستند.
بمب‌افکن‌های B-52 به عنوان یکی از نمادهای قدرت‌نمایی نظامی آمریکا در منطقه شناخته می‌شوند. استقرار این جنگنده‌های استراتژیک معمولاً به عنوان پیامی آشکار از سوی واشنگتن برای تحت‌فشار گذاشتن رقبای منطقه‌ای تعبیر می‌شود. در سال‌های گذشته، این بمب‌افکن‌ها بارها برای نمایش قدرت و بازدارندگی در خاورمیانه مستقر شده‌اند.
حکومت تهران در سال‌های اخیر بارها تأکید کرده که فشارهای خارجی، چه اقتصادی و چه نظامی، نمی‌تواند آن را مجبور به تغییر سیاست‌هایش کند. اما تجربه نشان داده که تهدیدهای نظامی آمریکا، اغلب حکومت تهران را به سوی گزینه‌های محتاطانه‌تر سوق داده است.
از سوی دیگر، مخالفت مسعود پزشکیان با مذاکره، همسو با سیاست‌های تندروهای داخلی است که دیپلماسی را بی‌فایده می‌دانند. اما اگر تهدیدهای نظامی آمریکا شدت بگیرد، این احتمال وجود دارد که حکومت تهران، برخلاف مواضع اعلامی، برای کاهش فشارها، به‌طور غیرمستقیم به‌سوی مذاکره متمایل شود.
افزایش تنش‌ها در منطقه، مذاکرات احتمالی میان تهران و واشنگتن را پیچیده‌تر خواهد کرد. در حالی که برخی جناح‌های داخلی ایران، مذاکره را نوعی عقب‌نشینی تلقی می‌کنند، فشارهای اقتصادی و نظامی ممکن است در نهایت حکومت تهران را مجبور کند که برای جلوگیری از بحران‌های بیشتر، به سمت راهکارهای دیپلماتیک حرکت کند.
با این حال، هنوز مشخص نیست که تهدید بمب‌افکن‌های B-52 صرفاً یک جنگ روانی برای فشار بر تهران است یا آمریکا واقعاً قصد دارد گزینه‌های نظامی را روی میز قرار دهد. اما آنچه واضح است، حکومت تهران در مواجهه با چنین تهدیدهایی، انتخاب‌های دشواری پیش رو خواهد داشت.
