
اعتراضات کارگری در صنعت نفت و پتروشیمی بار دیگر به اوج خود رسیده است. این بار، کارگران شرکت پترو نیرو صبا، پیمانکار پروژه هایکو پتروشیمی کارون، در واکنش به عدم پرداخت حقوق سهماهه خود دست به اعتصاب و تجمع اعتراضی زدهاند.
این اعتصاب نهتنها نشانهای از بحران مزدی در صنایع نفت و پتروشیمی است، بلکه بیثباتی مالی و مدیریتی در این بخش را برجسته میکند. کارگران این شرکت که مسئول اجرای یکی از پروژههای کلیدی پتروشیمی در اهوار هستند، اکنون زیر فشار معیشتی شدید قرار دارند.
بحران در صنعت پتروشیمی؛ عدم پرداخت حقوق یا سوءمدیریت؟
این نخستینبار نیست که کارگران پیمانکاریهای وابسته به پروژههای نفت و پتروشیمی در خوزستان، با تاخیرهای طولانی در دریافت حقوق مواجه میشوند. بسیاری از این پروژهها تحت نظارت شرکتهای پیمانکاری وابسته به نهادهای حکومتی اجرا میشوند که تأمین مالی آنها همواره با ابهامات جدی روبهرو بوده است.
با توجه به درآمدهای هنگفت حکومت تهران از صادرات نفت و محصولات پتروشیمی، این سؤال مطرح میشود که چرا پرداخت حقوق کارگران این پروژهها همواره با تأخیر و مشکلات روبهرو است؟ آیا این مسئله به فساد مالی و مدیریت ناکارآمد بازمیگردد یا نشانهای از بحرانهای عمیقتر اقتصادی است که حکومت تلاش میکند آن را پنهان کند؟
پیامدهای اعتصاب برای صنعت پتروشیمی
ادامه این وضعیت میتواند بر روند اجرای پروژههای پتروشیمی و حتی تولیدات این صنعت تأثیر بگذارد. اعتصابهای کارگری، علاوه بر اختلال در پیشرفت پروژهها، میتوانند به افزایش نارضایتی عمومی و گسترش اعتراضات در سایر بخشهای صنعت نفت و پتروشیمی منجر شوند.
با این حال، حکومت تهران بهجای حل بحرانهای کارگری، همواره با سرکوب و تهدید کارگران سعی در کنترل اوضاع داشته است. اما با توجه به روند رو به افزایش اعتراضات کارگری، بهنظر میرسد که سیاستهای سرکوبگرایانه دیگر کارایی ندارد و بحران معیشتی در میان کارگران به مرحلهای رسیده که اعتصابها و اعتراضات به یک روند دائمی و گستردهتر تبدیل شده است.
در شرایطی که تورم افسارگسیخته و گرانی هزینههای زندگی فشار زیادی بر کارگران وارد کرده، ادامه پرداخت نشدن حقوقها میتواند منجر به موج جدیدی از اعتراضات در صنعت نفت و پتروشیمی شود. پرسش اساسی این است که آیا حکومت تهران پاسخی برای این بحران خواهد داشت، یا همچنان با نادیدهگرفتن مشکلات کارگران و مدیریت فاسد، این بحران را عمیقتر خواهد کرد؟