اعتراف یک شهروند ایرانی-آمریکایی به جاسوسی برای سپاه
افشای همکاری ابوذر رحمتی، کارمند ایرانی‌الاصل اداره هوانوردی فدرال آمریکا (FAA)، با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بار دیگر بحث نفوذ اطلاعاتی حکومت تهران در زیرساخت‌های حساس ایالات متحده را به صدر رسانه‌ها و محافل امنیتی کشانده است. رحمتی که با عنوان شهروند ایرانی-آمریکایی در آمریکا زندگی می‌کرد، به‌طور رسمی به جاسوسی و انتقال اطلاعات محرمانه به ایران اعتراف کرده است؛ اطلاعاتی که شامل زیرساخت‌های هوایی، برج‌های مراقبت و حتی حوزه نوظهور انرژی خورشیدی در آمریکا می‌شود.
به گفته دادستان فدرال، رحمتی که پیش از مهاجرت، در سپاه پاسداران با درجه ستوان یکم خدمت می‌کرد، هنگام استخدام در اداره هوانوردی فدرال، سوابق خود را به‌طور کامل مخفی کرده بود. این موضوع نه‌تنها ضعف در غربالگری امنیتی ایالات متحده را نشان می‌دهد، بلکه سؤالاتی جدی درباره عمق و گستره نفوذ اطلاعاتی حکومت تهراندر نهادهای کلیدی آمریکا به‌وجود آورده است.
پرونده رحمتی فراتر از یک مورد فردی جاسوسی است؛ نشانه‌ای از استراتژی پنهان حکومت تهران برای نفوذ تدریجی در ساختارهای حیاتی کشورهایی است که روابط خصمانه‌ای با تهران دارند. این استراتژی مبتنی بر جذب نیروهای متخصص، دوتابعیتی یا سابقاً همکار با نهادهای امنیتی ایران است تا از طریق موقعیت‌های شغلی حساس، اطلاعات حیاتی و زیرساختی را به بیرون درز دهند.
اطلاعات منتشر شده نشان می‌دهد که رحمتی با مقامات اطلاعاتی حکومت تهران در سفرهای متعددش به ایران ملاقات داشته و اطلاعات جمع‌آوری‌شده را از طریق برادرش در ایران در اختیار نهادهای امنیتی ایران قرار داده است. این روش، نشانه‌ای از استفاده سپاه از شبکه‌های خانوادگی و قومی برای ایجاد زنجیره‌های جاسوسی غیررسمی است که رهگیری آن‌ها برای نهادهای ضدجاسوسی دشوارتر می‌شود.
یکی از نکات مهم این پرونده، سرقت اطلاعات مربوط به صنعت انرژی خورشیدی در آمریکاست؛ حوزه‌ای که در سال‌های اخیر به میدان رقابت ژئوپولیتیکی بین آمریکا، چین و ایران تبدیل شده است. دسترسی به چنین اطلاعاتی می‌تواند به حکومت تهراناین امکان را بدهد که ضمن توسعه فناوری بومی، الگوهای تحریم‌گریزی در حوزه انرژی‌های نو را طراحی کند.
این پرونده همچنین ضعف امنیتی ساختارهای نظارتی آمریکا را نشان می‌دهد، جایی که فردی با پیشینه عضویت در سپاه پاسداران، یکی از نهادهای تحریم‌شده آمریکا، می‌تواند در حساس‌ترین نهاد هوافضا و هوانوردی آمریکا استخدام شود. این رخنه امنیتی نه‌تنها می‌تواند پیامدهای فنی و زیرساختی به‌دنبال داشته باشد، بلکه در آینده بهانه‌ای برای محدودیت‌های شدیدتر بر مهاجران دوتابعیتی و افراد با سابقه زندگی در ایران خواهد شد.
