اعتراض کارکنان رسمی نفت جنوب؛ مطالبات معیشتی و اصلاح ساختار استخدامی

 کارکنان رسمی صنعت نفت که در سال ۱۳۹۲ در مناطق نفت‌خیز جنوب استخدام شده‌اند، با برگزاری تجمعی اعتراضی خواستار حذف دوره پیمان و اصلاح حقوق خود شدند. این اعتراضات در شرایطی شکل گرفته که بحران معیشتی و نابرابری دستمزدی، بخش‌های مختلف نیروی کار در شرکت‌های نفتی را به واکنش واداشته است.

کارکنان معترض، وضعیت نامناسب معیشتی و نبود تناسب میان حقوق و مسئولیت‌های شغلی خود را از دلایل اصلی این تجمع اعلام کرده‌اند. با توجه به تورم فزاینده و کاهش ارزش پول ملی، سطح دستمزدهای فعلی نه‌تنها پاسخگوی هزینه‌های زندگی کارکنان نیست، بلکه باعث افزایش نارضایتی در میان نیروهای متخصص این صنعت استراتژیک شده است.

یکی از خواسته‌های اصلی معترضان، حذف دوره پیمان در ساختار استخدامی صنعت نفت است. این دوره، که نوعی قرارداد موقت محسوب می‌شود، موجب کاهش امنیت شغلی و تأخیر در برخورداری از مزایای رسمی برای کارکنان تازه‌استخدام‌شده شده است. معترضان خواستار اجرای عدالت در نظام پرداخت حقوق و اصلاح سازوکارهای تبعیض‌آمیز هستند.

این اعتراضات درحالی رخ می‌دهد که صنعت نفت به‌عنوان منبع اصلی درآمد حکومت تهران، نقش کلیدی در اقتصاد کشور دارد. اما سیاست‌های ناعادلانه در توزیع ثروت، نه‌تنها زندگی کارکنان این حوزه را دشوار کرده، بلکه موجب افزایش نارضایتی در میان نیروهای فنی و تخصصی شده است. در سال‌های اخیر، تجمعات کارگران و کارکنان صنعت نفت، به‌ویژه در مناطق نفت‌خیز جنوب، افزایش یافته و نشان‌دهنده وخامت شرایط کار و زندگی این نیروها است.

اعتراضات اخیر کارکنان رسمی نفت، در کنار سایر اعتراضات صنفی، نشان‌دهنده بحران گسترده در سیاست‌های کارگری و اقتصادی حکومت تهران است. بی‌توجهی به این مطالبات، نه‌تنها منجر به فرار نیروی انسانی متخصص از صنعت نفت خواهد شد، بلکه احتمال گسترش اعتراضات در سایر بخش‌های این صنعت حیاتی را نیز افزایش می‌دهد.

با ادامه این روند، آیا حکومت تهران قادر خواهد بود بحران نارضایتی در میان کارکنان صنعت نفت را کنترل کند، یا موج جدیدی از اعتراضات، پایه‌های اقتصادی کشور را به چالش خواهد کشید؟