
اعتراض مردم ملکشاهی ایلام به انتقال آب چشمههای گلگل
در ادامه روند رو به گسترش بحرانهای اجتماعی ناشی از مدیریت ناعادلانه منابع طبیعی، اینبار صدای اعتراض از شهرستان ملکشاهی برخاسته است؛ جاییکه جمعی از ساکنان معترض روز شنبه در واکنش به انتقال آب چشمههای گلگل به شهر ایلام، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
اعتراض آنها تنها به یک پروژه انتقال آب محدود نمیشود، بلکه فریادیست علیه روندی که سالهاست در مناطق محروم کشور تکرار میشود: تصمیمگیریهای مرکزگرا، بدون مشورت با مردم بومی.
چشمههای گلگل که طبق آمار، بیش از ۴۰ درصد آب شرب شهر ایلام را تأمین میکنند، در محدوده جغرافیایی شهرستان ملکشاهی قرار دارند؛ شهرستانی با بافت روستایی و عشایری، که ساکنان آن سالهاست با مشکلات جدی دسترسی به آب پایدار روبهرو هستند.
در چنین شرایطی، اعلام ترمیم و توسعه خط انتقال آب به شهر ایلام از همین چشمهها – توسط معاون شرکت آب و فاضلاب ایلام – جرقه اعتراضهای مردمی را شعلهور کرد.
ساکنان ملکشاهی با تأکید بر اینکه این منابع طبیعی در قلمرو زیستی و بومی آنان قرار دارد، خواستار رعایت «حقآبه» منطقه و تدوین سیاستی عادلانه در توزیع منابع آبی شدند.
از دید مردم، این تخصیصهای ناعادلانه نهتنها بحران زیستمحیطی و تنش آبی را در منطقه تشدید میکند، بلکه شکافهای اجتماعی، هویتی و اعتماد عمومی به نهادهای تصمیمگیرنده را نیز عمیقتر میسازد.
در سالهای اخیر، از اصفهان و چهارمحال تا خوزستان و بلوچستان، مدیریت منابع آب به یکی از اصلیترین محورهای نارضایتی اجتماعی در ایران تبدیل شده است.
پروژههایی که بدون شفافیت و بدون در نظر گرفتن شرایط اقلیمی و معیشت مردم بومی اجرا میشوند، بیش از آنکه راهحلی برای کمآبی باشند، خود به منشأ بحرانهای جدید تبدیل شدهاند.
مردم ملکشاهی نیز اکنون همان سوال قدیمی را تکرار میکنند:
چرا منابع ما، برای توسعه دیگران مصادره میشود، بیآنکه ما سهمی داشته باشیم؟
اعتراض مردم ملکشاهی یک مطالبه ساده برای آب نیست، بلکه نقدیست به ساختار ناعادلانه تصمیمسازی در حوزه منابع طبیعی؛ ساختاری که مردم مناطق کمبرخوردار را تنها به منابعی خام برای توسعه دیگران مینگرد، نه بهعنوان ذیحقان اصلی.
اگر دولت همچنان بدون گفتوگو با مردم، مسیر تخصیص منابع را تعیین کند، این اعتراضها نهتنها پایان نمییابد، بلکه ممکن است به حرکتهای وسیعتر اجتماعی منجر شود.