
استفاده حکومت تهران از اتباع خارجی برای سرکوب مردم ؛ بسیج زنان افغان در نقش حجاببان
در تازهترین اقدام سرکوبگرانه، نیروی انتظامی حکومت تهران یک گردان متشکل از ۳۰۰ زن افغان را به عنوان حجاببان آموزش داده و سازماندهی کرده است. این اقدام که در سال ۱۴۰۳ صورت گرفته، نشاندهنده سیاستهای گسترده حکومت تهران در استفاده از اتباع خارجی برای سرکوب اعتراضات داخلی است.
سرکوب از طریق اتباع خارجی؛ استراتژی جدید حکومت تهران
در سالهای اخیر، حکومت تهران بهطور فزایندهای به نیروهای غیرایرانی برای سرکوب اعتراضات مردمی متوسل شده است. استفاده از شبهنظامیان وابسته به سپاه پاسداران در سرکوب اعتراضات داخلی، از نیروهای فاطمیون و زینبیون گرفته تا استخدام مزدوران خارجی، نشاندهنده کاهش اعتماد رژیم به نیروهای داخلی خود و تلاش برای تأمین نیروی سرکوب از منابع جایگزین است.
چرا نیروهای خارجی؟
استفاده از ۳۰۰ زن افغان برای تحمیل قوانین حجاب اجباری و برخورد با زنان ایرانی، چندین پیام مهم دارد:
- بحران نیروی انسانی در نیروهای سرکوبگر: افزایش نارضایتی عمومی و ترک خدمت در میان نیروهای داخلی، حکومت را مجبور به جذب نیروهای خارجی کرده است.
- کاهش حساسیت اجتماعی: حکومت بهخوبی میداند که استفاده از نیروهای غیرایرانی میتواند سرکوب را بیرحمانهتر کند، زیرا این نیروها کمتر تحت تأثیر فشارهای اجتماعی و خویشاوندی با مردم معترض قرار میگیرند.
- ایجاد شکاف اجتماعی: حکومت با بهرهگیری از اتباع خارجی در سرکوب داخلی، به دنبال ایجاد تنش قومی و نژادی است تا اعتراضات را از مسیر اصلی خود منحرف کند.
حجاببانها؛ ابزار جدید کنترل اجتماعی
استفاده از نیروی حجاببان، بهویژه از میان اتباع خارجی، نشانهای از تلاش حکومت تهران برای تثبیت نظام کنترل اجتماعی بر زنان است. درحالیکه مردم ایران، بهویژه زنان، علیه حجاب اجباری مبارزه میکنند، حکومت با افزایش فشار، تلاش دارد تسلط خود را بر جامعه تحکیم کند.
استفاده از نیروهای خارجی برای سرکوب داخلی، در نهایت نهتنها نمیتواند اعتراضات را مهار کند، بلکه میتواند به افزایش خشم عمومی و تضعیف پایگاه اجتماعی حکومت تهران منجر شود. چنین سیاستهایی، بیش از هر چیز، بیانگر ناکارآمدی ساختار سرکوب داخلی و بحران مشروعیت حکومت در میان نیروهای خودی است.