ادامه فشارها بر زندانی سیاسی زینب جلالیان؛ محرومیت از درمان و ملاقات خانوادگی

زندانی سیاسی زینب جلالیان، که بیش از ۱۵ سال از دوران حبس خود را بدون حتی یک روز مرخصی سپری کرده، همچنان از حقوق اولیه خود از جمله رسیدگی پزشکی و ملاقات با خانواده محروم است.

به گزارش کانون حقوق بشر ، وی از ابتدای مهرماه ۱۴۰۳ به دستور مقامات زندان یزد، از ملاقات با خانواده منع شده و از رسیدگی پزشکی مناسب نیز برخوردار نیست.

زینب جلالیان در زمان بازداشت و طی دوران حبس، به دلیل شکنجه‌های شدید فیزیکی به بیماری‌های متعددی از جمله اختلالات بینایی، ناخنک چشم، آسم، مشکلات کلیوی و گوارشی مبتلا شده است.

در ماه‌های اخیر نیز درد شدید پهلوی راست وی، وضعیت جسمی او را وخیم‌تر کرده است.

این زندانی سیاسی تیرماه ۱۴۰۳ به دلیل شدت درد به بهداری زندان منتقل شد اما بدون ویزیت پزشک متخصص به بند بازگردانده شد.

همچنین در هنگام انجام سی‌تی اسکن، مأموران دست‌بند و پابندهای او را باز نکرده و این امر باعث افزایش فشار جسمی و روانی به وی شده است.

در خردادماه ۱۴۰۳، مقامات وزارت اطلاعات از زینب جلالیان خواستار نوشتن ندامت‌نامه در ازای دسترسی به خدمات پزشکی شدند.

وی این درخواست را قاطعانه رد کرده و درمان و رسیدگی پزشکی را حق مشروع خود دانسته است. در آبان‌ماه نیز وی از سوی بازجویان تهدید شد که در صورت عدم ابراز ندامت، همچنان از حقوق اولیه خود محروم خواهد بود.

زندانی سیاسی بدون مرخصی

زینب جلالیان که در سال ۱۳۸۶ بازداشت و ابتدا به اعدام محکوم شد، از سال ۱۳۹۰ در زندان به سر می‌برد. او در طول این مدت بارها بدون اطلاع قبلی به زندان‌های مختلف منتقل شده و هم‌اکنون در زندان مرکزی یزد محبوس است.

ممانعت عمدی از دسترسی زندانیان به مراقبت‌های پزشکی به‌عنوان شکنجه و نقض آشکار حقوق بشر تلقی می‌شود. این رفتار، برخلاف اصول مندرج در منشور جهانی حقوق بشر، از جمله حق حیات و حق برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی است.

گروه‌های حقوق بشری و خانواده زینب جلالیان خواستار توجه جامعه جهانی به وضعیت وی و اعمال فشار بر حکومت تهران برای رفع محرومیت‌های غیرانسانی این زندانی سیاسی هستند.