اختلاف فاحش در برخورد قضائی: شکنجه برای شعارنویسی، مجازات حداقلی برای آزار جنسی
در هفته‌های اخیر، دو پرونده حقوقی که توجه عمومی را به خود جلب کرده‌اند، نشان‌دهنده تفاوت‌های عمیق در برخورد نظام قضائی حکومت تهران با نوع‌های مختلف جرم و نقض حقوق بشر است.
خالد پیرزاده، فعال سیاسی که به خاطر شعارنویسی بر روی دیوارها به جرم “عملیات ضد نظام” به مدت طولانی تحت شکنجه و حبس به سر می‌برد، به حکم حداقلی ۵ سال و ۸ ماه زندان محکوم شده است.
این حکم، هرچند نسبت به مدت زمانی که پیرزاده در زندان به سر می‌برد، ممکن است به نظر کمی کم باشد، اما برخورد سخت‌گیرانه و شرایط شکنجه‌ای که پیرزاده تجربه کرده، نگران‌کننده است.
در مقایسه با این پرونده، جعفر دانش، معلمی که به اتهام آزار جنسی ۱۸ دانش‌آموز دختر زیر سن قانونی مورد محاکمه قرار گرفته، تنها به ۵ سال حبس محکوم شده است. از آنجایی که اجرای این حکم نیز مبهم و غیرقطعی به نظر می‌رسد، سوالاتی درباره میزان جدیت و اثربخشی نظام قضائی در برخورد با جرائم جنسی و سوءاستفاده از موقعیت پیش می‌آید.
این دو مورد نشان‌دهنده اختلاف قابل توجهی در نحوه برخورد با جرائم مختلف است.
در حالی که نظام قضائی جمهوری اسلامی به شدت با فعالیت‌های سیاسی و مخالفت‌های علنی با سیاست‌های نظام برخورد می‌کند، به نظر می‌رسد که جرائم جنسی و فساد در داخل سیستم با سهل‌انگاری بیشتری مواجه می‌شوند.
این تفاوت‌ها به وضوح نابرابری‌های جدی در اجرای عدالت و برخورد با جرائم و نقض حقوق بشر را آشکار می‌کند.
در نهایت، این پرونده‌ها می‌توانند نشانه‌ای از چالش‌های عمیق‌تر در نظام قضائیحکومت تهران باشند که نیازمند بازنگری و اصلاحات اساسی است.
