آزادی پس از ۳۹ سال؛ سرنوشت تلخ زندانیان رژیم بشار اسد در سایه حیرت و امید
بازگشایی زندان‌های رژیم بشار اسد و آزادی برخی از زندانیان پس از دهه‌ها، صحنه‌هایی از شادی، سردرگمی، و غم را برای خانواده‌ها و جامعه سوری رقم زده است. در میان این سرنوشت‌های پیچیده، داستان حیرت‌انگیز معمر علی و برادرش، علی حسن علی، تصویری زنده از درد و رنج بازماندگان زندان‌های اسد است.
علی حسن علی، دانشجوی ۱۸ ساله‌ای بود که در سال ۱۹۸۶ در یک ایست بازرسی در شمال لبنان توسط نیروهای سوری بازداشت شد. اتهام او «تلاش برای براندازی» عنوان شد و از آن زمان، هیچ اطلاعی از سرنوشت او به خانواده‌اش داده نشد.
دهه‌ها بی‌خبری و امید
معمر علی، برادر کوچکتر او، سال‌ها در بی‌خبری از وضعیت برادرش به سر برد. آخرین خبر از علی حسن مربوط به نگهداری او در یک قرارگاه امنیتی در دمشق بود. اما با آغاز انقلاب سوریه و جنگ داخلی، حتی این اندک اطلاعات نیز قطع شد و خانواده او در میان بیم و امید به انتظار نشستند.
یک تماس تلفنی پس از ۳۹ سال
این انتظار طولانی سرانجام در شامگاه پنجشنبه با یک تماس تلفنی پایان یافت. دوستان معمر تصویری از برادرش ارسال کردند: مردی تکیده و مسن‌تر از سن واقعی خود که با حالتی سرگشته مقابل زندان مرکزی حما ایستاده بود.
آزادی علی حسن پس از ۳۹ سال نه‌تنها داستانی از بقا، بلکه تصویری از سرکوب شدید و سیستماتیک رژیم بشار اسد است. دهه‌ها زندان بدون محاکمه عادلانه و در شرایط غیرانسانی، نشان‌دهنده گستردگی نقض حقوق بشر در سوریه است.
بازگشایی زندان‌ها و آزادی زندانیان، هرچند به ظاهر اقدامی مثبت تلقی می‌شود، اما پیامدهای پیچیده‌ای دارد. برای بسیاری، این اقدام نه پایانی بر رنج بلکه آغازی بر زخم‌های تازه است، زیرا بسیاری همچنان به دنبال عزیزانی هستند که شاید هرگز بازنگردند. پرسش بزرگ باقی‌مانده این است که جامعه جهانی چگونه می‌تواند در مواجهه با این بحران انسانی واکنش نشان دهد؟
